Borgo San Spirito, Rome, 7 oktober 1948
Ik stuur je deze brief om je mijn adres te geven (zie boven) en te zeggen dat ik goed ben aangekomen na een heerlijke reis zonder verwikkelingen. Wakker geworden in Brig (niet eerder!...), daarentegen een schitterende tocht door het dal naar het Lago Maggiore; na Florence viel echter de nacht, zodat er een leemte is in mijn eerste Italiaanse ervaringen. Op het perron in Rome werd ik om middernacht door een vriend opgewacht, wat de zaak aanzienlijk vereenvoudigde. Nu ben ik dan gehuisvest in het generalaat zelf (maar in een afzonderlijke vleugel, gereserveerd voor schrijvers): nieuwe gebouwen, - met een lift en tuinen die tegen de hellingen hangen, - op vijfhonderd meter afstand van het plein van de Sint Pieter (ik hoef alleen maar de gang over te steken om de oude ivoorkleurige koepel te zien, die je welbekend zal zijn). De ontvangst was heel vriendelijk.
Ik ben met een paar vrienden hier en daar een beetje rond gaan kijken. Eergisteren de Sint Pieter en de tuinen van het Vaticaan; gisteren een bijeenkomst (de maandelijkse thee) van Franse priesters en kloosterlingen in Saint-Louis-des-Francais (een paar merkwaardige of boeiende gezichten gezien); morgen de eerste bijeenkomst van Franse ingezetenen bij de ambassadeur d'Ormesson. (...) Rome heeft mij geen enkele esthetische schok gegeven (en zal mij die ook niet geven, dat weet ik), ik voel mij merkwaardig immuun ten aanzien van het verleden, maar ik houd van een Zuidelijk klimaat. En verder word ik mij, zoals ik zo-even aan d'Ouince schreef, geloof ik bewust van de betekenis van dit uitzonderlijke geestelijke brandpunt, dat door tweeduizend jaar geschiedenis op deze plaats in het leven is geroepen: hier bevindt zich op het ogenblik de pool van het christendom op aarde; dit is wel het punt, zou ik willen zeggen, waar de opstijgende as van de hominisatie doorheen gaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten