•
Joseph Banks (1743-1820) was een Engelse natuuronderzoeker en botanicus. Hij maakte deel uit van de eerste expeditie (1768-1771) van James Cook, en hield van die reis een
dagboek bij.
Vertaling door ChatGPT onderaan.
1769 March 25.
Wind continued much the same but more moderate, few or no birds were about the ship but some sea weed was seen by some of the people, only one bed.
This even one of our marines threw himself overboard and was not miss'd till it was much too late even to attempt to recover him. He was a very young man scarce 21 years of age, remarkably quiet and industrious, and to make his exit the more melancholy was drove to the rash resolution by an accident so trifling that it must appear incredible to every body who is not well accquainted with the powerfull effects that shame can work upon young minds.
This day at noon he was sentry at the Cabbin door and while he was on that duty one of the Capts servants being calld away in a hurry left a peice of seal skin in his charge, which it seems he was going to cut up to make tobacco pouches some of which he had promisd to several of the men; the poor young fellow it seems had several times askd him for one, and when refus'd had told him that since he refusd him so trifling a thing he would if he could steal one from him, this he put in practise as soon as the skin was given into his charge and was of course found out immediately as the other returnd, who was angry and took the peice he had cut off from him but declard he would not complain to the officers for so trifling a cause.
In the mean time the fact came to the ears of his fellow soldiers, who stood up for the honour of their Core 13 in number so highly that before night, for this hapned at noon, they drove the young fellow almost mad by representing his crime in the blackest coulours as a breach of trust of the worst consequence: a theft committed by a sentry upon duty they made him think an inexcusable crime, especialy when the thing stole was given into his charge: the Sargeant particularly declard that if the person acgreivd would not complain he would, for people should not suffer scandal from the ill behaviour of one. This affected the young fellow much, he went to his hammock, soon after the Sargeant went to him calld him and told him to follow him upon deck. He got up and slipping the Sargeant went forward, it was dusk and the people thought he was gone to the head and were not convincd that he was gone over till half an hour after it hapned.
25 maart 1769.
De wind bleef vrijwel hetzelfde, maar was gematigder. Er waren weinig of geen vogels in de buurt van het schip, maar sommige mensen zagen zeewier. Er was slechts één bed.
Op deze avond gooide een van onze mariniers zichzelf overboord en werd pas gemist toen het al veel te laat was om hem nog te proberen te redden. Hij was een zeer jonge man, nauwelijks 21 jaar oud, opmerkelijk rustig en ijverig. Het maakte zijn vertrek des te droeviger omdat hij tot deze impulsieve beslissing werd gedreven door een incident zo triviaal dat het ongeloofwaardig moet lijken voor iedereen die niet goed bekend is met de krachtige effecten die schaamte kan hebben op jonge geesten.
Deze dag om 12 uur was hij wacht aan de deur van de hut en terwijl hij die taak uitvoerde, werd een van de dienaren van de kapitein in allerijl geroepen en liet een stuk zeehondenhuid in zijn zorg. Het blijkt dat hij van plan was dit stuk op te snijden om tabakshouders te maken, waarvan hij er enkele had beloofd aan verschillende mannen. Het arme jonge ventje had blijkbaar meerdere keren om een stuk gevraagd en toen hem dit werd geweigerd, had hij gezegd dat als hij zo'n onbeduidend ding niet zou krijgen, hij, als hij zou kunnen, het van hem zou stelen. Dit zette hij in de praktijk zodra het stuk hem werd overhandigd en werd uiteraard meteen ontdekt toen de ander terugkwam. De dienaar was boos en nam het stuk dat hij had afgesneden van hem af, maar verklaarde dat hij niet bij de officieren zou klagen voor zo'n onbeduidende zaak.
Intussen kwam het voorval ter ore van zijn medesoldaten, die de eer van hun compagnie, 13 man in totaal, zo hoog in het vaandel hadden staan dat ze de jonge man voor het vallen van de avond, want dit gebeurde rond het middaguur, bijna gek maakten door zijn misdaad op de zwartste manier voor te stellen als een schending van vertrouwen van de ergste aard: een diefstal begaan door een wachtende soldaat, die ze hem deden geloven als een onvergeeflijke misdaad, vooral toen het gestolen voorwerp hem ter bewaring was gegeven. De sergeant verklaarde met name dat als de benadeelde geen klacht zou indienen, hij dat wel zou doen, want mensen zouden geen schande mogen ondervinden door het slechte gedrag van één persoon. Dit raakte de jonge man diep; hij ging naar zijn hangmat en kort daarna ging de sergeant naar hem toe, riep hem en zei hem hem naar het dek te volgen. Hij stond op en glipte weg; de sergeant dacht dat hij naar de voorkant van het schip was gegaan, en men was er niet van overtuigd dat hij overboord was gegaan tot een half uur nadat het gebeurde.
