dinsdag 25 december 2012

Irene Mokka -- 26 december 1972

26.12.
Den gestrigen Tag unbemerkt - unvermerkt gelassen. Dafür ein gutes Klima gehabt für das "Genauere(s) Hiersein" und es bis zu 68 Gedichten abgerundet, für vorläufig. Die weiteren Sieben folgen. Gestern war ich auch - ein Ausnahmefall - zufrieden mit den Versen, für jetzt zufrieden. Es ist dies ja nie endgültig. Und von der Beschaffenheit meiner Säfte abhängig (Wer mengt sie für mich?). Ein unberechenbarer Gradmesser! Gestern der Spaziergang südwärts, auf dem Rückweg immer das Cozia-Massiv vor dem Blick. Immer die Sehnsucht, oben zu sein. In jedem Sinn. Die Andersartigkeit dieser Dörfer, die gesunde Nachlässigkeit, die Listigkeit der Menschen, sie lauert Vorteile auf, die auszuweichen wären. Wovon leben die Menschen hier? Die Witwe antwortet prompt: von ihren Sünden! Welche Wahrheit!


Irene Mokka (1915 -1973) was een Roemeense schrijfster die in het Duits schreef. Haar Tagebuch 1948-1973 is te lezen bij Google Books.

John Jay Johns -- 25 december 1876

Dec. 25, 1876. Another Christmas Day, cloudy, not very cold. A light snow on the ground. We are having a very marry time. So many of the children with us. We had a happy time over the Christmas gifts this morning. Everybody got presents. These family reunions on these occasions are very pleasant and these gifts, no matter how little, of affection very gratifying. As people get older their happiness is very much bound up in their children and grandchildren. Our children give us a great deal of comfort and the great desire of our hearts is that they be christians. Some of them are absent today, but they are fondly remembered by us. What a blessed thing in this world of sin and sorrow is a Christian family, - where the influences of religion pervade and control the sympathies and affections of our nature. George is at Princeton College and Fred is at Boonville, Mo. Louisa is at Carrollton, Mo., and Mary at Windsor, Henry County, Mo. Four absent and six here with us, and three are in the Father's House.


John Jay Johns (1818-1899) was een Amerikaanse boer die een groot deel van zijn leven een journaal bijhield.

maandag 24 december 2012

Rudi van Dantzig -- 24 december1981

Kerstnacht
Het Vondelpark is mooier en geheimzinniger dan welke kerk ook. Ik lijk de enige nachtelijke wandelaar. Thuis, in bed, lees ik na Brieven aan Josine M. opnieuw Van het Reve, nu Nader tot U. De Avonden, Brieven aan Carmiggelt en Ik had hem lief liggen om me heen, al dagenlang. 'This is my letter to the world that never wrote to me'. (Emily Dickinson).


Rudi van Dantzig (1933–2012) was een Nederlandse choreograaf, balletdanser en schrijver. Eind 1981 hield hij op verzoek van NRC Handelsblad een 'Hollands Dagboek' bij.

zondag 23 december 2012

Albert M. Potter -- 23 december 1840

Dec 23d [1840] Wednesday. Have finished in my reading of Anatomy, this afternoon, the bones and commenced on Syndesmology. I ought to have much farther advanced but for interruptions and a present turn of feeling for society leading me to spend quite too much time from my books. Thus far however I am much disposed to like the study & as I proceed I find the interest increases. If Anatomy is the most uninteresting part, as many think, excepting Materia Medica I am sure I shall become deeply engaged in the course as I advance.
Have been out calling this evening. Called on Mr F Roe a young man of fine taste & acquirements. I find company of such character beneficial & pleasant, and wish I had more at my command. Came in half past 8 oclk & seated myself to the reading of Greyslaer a Romance of the Mohawk, a historical work. Like it well thus far.


Albert M. Potter. Diary 1837-1840.

Hugo Raes -- 22 december 1976

Maandag 22 december
Naar aanleidng van de Driejaarlijkse Staatsprijs voor het proza (periode '73-'75) werd vandaag een uitgebreid radiogesprek opgenomen - uit te zenden door zowel de BRT als de NCRV - ten huize van L.P. Boon. Een beetje een crazy situatie: de radiomensen hadden officieus vernomen dat Boontje de Vijfjarige Staatsprijs voor het volledige literaire oeuvre zou krijgen. Het liep echter om onbegrijpelijke redenen mis. De prijs ging naar ene Gerry Helderenberg, een 84-jarige priester-dichter. In verband met een en ander citeer ik even uit een brief die ik kreeg van mijn Nederlandse vriend en collega Kees Simhoffer: 'Enorm kloterig voor Louis. Onbegrijpelijk. Dat zou hetzelfde zijn als wanneer ze hier in Nederland de P.C. Hooftprijs zouden geven aan de stadsarchivaris van Maastricht omdat ie een paar sonnetten heeft gewijd aan de moeder gods. Ik geloof nooit in Belgenmoppen, maar dit is er toch weer eens een.'
Hoewel ik de voortijdig gemaakte afspraak nu wat pijnlijk vond, zagen de BRT-mensen daar geen graten in, dus wij naar Louis. In de buurt van Erembodegem vestigde Marie-Thérèse mijn aandacht op een deurbordje van een notaris: Wilfried Raes,de naam van mijn broer! Te gek.
Na het gesprek over literaire prijzen, mekaars boeken enz., vroeg iemand nog een drink. 'Vraag het maar aan de barmoeder,' zei Louis, die een specialist is inzake dubbelzinnige en andere woordspelingen en anecdotes. Zoals die over de dichter Richard Minne, ex-collega van L.P. Boon op de krant. 'Hoe is het?' vroeg Boontje op een morgen toen Minne nors aan zijn bureau ging zitten. 'Slecht', zei Minne. 'Waarom?' vroeg Louis. Waarop Richard Minne zegt: 'Zijn hier altijd dezelfde smoelen waar je moet op zien.'
Ik vroeg of zijn schrijfmachine er een elektrische was. Nee. Hij had ze als afscheidscadeau gekregen op de krant, toen hij met pensioen ging. 'Maar niet volledig,' voegde zijn vrouw Jeanneke er aan toe. 'Hij moest zelf een deel bijbetalen.'


Hugo Raes (1929) is een Belgische schrijver. In 1976 hield hij voor NRC Handelsblad een 'Hollands Dagboek' bij.

donderdag 20 december 2012

George Washington -- 21 december 1773

21st. At home all day alone.


George Washington (1732-1799) was generaal, opperbevelhebber van de koloniën in de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog en de eerste president van de Verenigde Staten van 1789 tot 1797. Zijn dagboeken staan online bij de Rotunda Press.

Ralph Josselin -- 20 december 1646

December. 20: This week my cold continued and was strong on me, yet through gods blessing it took not away my voice nor strength nor stomach, and by means also I was not much the unfitter for my Sabbath employment: I had a great pain on my left side; which went and came(.) in due time all sorrows and troubles shall fly away, the Lord was very merciful to the rest of my family in their health, my little Jane was ill two or 3 days with teeth, oh our mercies, when others are in their graves and so left empty of their comforts, god good in keeping me from many temptations and evils, you will in mercy to my soul restrain the rage of evil, oh continue this thy goodness, my dearest , and Mrs Mary were exceeding careful over me in this my distemper, let thy love oh father answer it, the lord was gracious and merciful unto me in the work of the Sabbath, in carrying me through the same, the good Lord in tender love pardon my unworthiness, and accept me, and enable me in every condition to live by faith on Christ to be my all, gave notice of an extraordinary Fast, in regard of the sad rains, which abated this week in a great part, now this day it rained again.


Ralph Josselin (1616–1683) was the vicar of Earls Colne in Essex from 1641 until his death in 1683. His diary records intimate details of everyday farming life, family and kinship in a small, isolated rural community, and is often studied by researchers interested in the period, alongside other similar diaries like that of Samuel Pepys.

dinsdag 18 december 2012

Berneice Reed -- 18 december 1907

Thursday, December 18, 1907

Still clear and cold. Charlie went to Elmira with his load of potatoes. I did my work, ate dinner and got my rig changed and went over to Benj. Wagers after some pop-corn for Maude Coe for her Xmas tree. Had to wait until school was out so had quite a visit with Mrs. Wager. She had the sweetest little new baby – three weeks old. Came home via school house and left the corn. Jay rode up with me. Had a fine long sleigh ride.


Berneice Reed MacDougall - Diary 1907

zondag 16 december 2012

Orville Wright -- 17 december 1903

December 17 1903
When we got up, a wind of between 20 and 25 miles was blowing from the north.
We got the machine out early and put out the signal for the men at the station. Before we were quite ready, John T. Daniels, W. S. Dough, A. D. Etheridge, W. C. Brinkley of Manteo, and Johnny Moore of Nags Head arrived.
After running the engine and propellers a few minutes to get them in working order, I got on the machine at 10:35 for the first trial. The wind, according to our anemometers at this time, was blowing a little over 20 miles (corrected) 27 miles according to the Government anemometer at Kitty Hawk. On slipping the rope the machine started off increasing in speed to probably 7 or 8 miles. The machine lifted from the truck just as it was entering on the fourth rail. Mr. Daniels took a picture just as it left the tracks.
I found the control of the front rudder quite difficult on account of its being balanced too near the center and thus had a tendency to turn itself when started so that the rudder was turned too far on one side and then too far on the other. As a result the machine would rise suddenly to about 10 ft. and then as suddenly, on turning the rudder, dart for the ground. A sudden dart when out about 100 feet from the end of the tracks ended the flight. Time about 12 seconds (not known exactly as watch was not promptly stopped). The lever for throwing off the engine was broken, and the skid under the rudder cracked. After repairs, at 20 min. after 11 o'clock Will made the second trial.
The course was about like mine, up and down but a little longer over the ground though about the same in time. Dist. not measured but about 175 ft. Wind speed not quite so strong.
With the aid of the station men present, we picked the machine up and carried it back to the starting ways. At about 20 minutes till 12 o'clock I made the third trial. When out about the same distance as Will's, I met with a strong gust from the left which raised the left wing and sidled the machine off to the right in a lively manner. I immediately turned the rudder to bring the machine down and then worked the end control. Much to our surprise, on reaching the ground the left wing struck first, showing the lateral control of this machine much more effective than on any of our former ones. At the time of its sidling it had raised to a height of probably 12 to 14 feet.
At just 12 o'clock Will started on the fourth and last trip. The machine started off with its ups and downs as it had before, but by the time he had gone over three or four hundred feet he had it under much better control, and was traveling on a fairly even course. It proceeded in this manner till it reached a small hummock out about 800 feet from the starting ways, when it began its pitching again and suddenly darted into the ground.
The front rudder frame was badly broken up, but the main frame suffered none at all. The distance over the ground was 852 feet in 59 seconds. The engine turns was 1071, but this included several seconds while on the starting ways and probably about a half second after landing. The jar of landing had set the watch on machine back so that we have no exact record for the 1071 turns. Will took a picture of my third flight just before the gust struck the machine.
The machine left the ways successfully at every trial, and the tail was never caught by the truck as we had feared. After removing the front rudder, we carried the machine back to camp. We set the machine down a few feet west of the building, and while standing about discussing the last flight, a sudden gust of wind struck the machine and started to turn it over. All rushed to stop it. Will who was near one end ran to the front, but too late to do any good. Mr. Daniels and myself seized spars at the rear, but to no purpose. The machine gradually turned over on us. Mr. Daniels, having had no experience in handling a machine of this kind, hung on to it from the inside, and as a result was knocked down and turned over and over with it as it went. His escape was miraculous, as he was in with the engine and chains. The engine legs were all broken off, the chain guides badly bent, a number of uprights, and nearly all the rear ends of the ribs were broken. One spar only was broken.
After dinner we went to Kitty Hawk to send off telegram to M.W. While there we called on Capt. and Mrs. Hobbs, Dr. Cogswell and the station men.


Orville Wright (1871-1948) was een Amerikaanse luchtvaartpionier. Gedeelten uit zijn dagboek zijn te vinden bij Wikisource.

Victor Hugo -- 16 december 1847

16 december
Leuret, de gekkendokter, is zelf gek aan het worden. Er is met de besmettelijkheid van waanzin iets opmerkelijks aan de hand: aangezien deze ziekte niet wordt overgebracht door aanraking, zoals de pest, hondsdolheid, pokken enzovoort, en niet door het inademen van besmette lucht, zoals tyfus, cholera, gele koorts enzovoort, wordt zij kennelijk overgebracht door inbeelding, de derde ziekteverwekker, de derde besmettingsbron, waaraan de artsen niet hadden gedacht.
Hoe verder men komt, hoe meer men zal erkennen dat ziekten kunnen ontstaan, verergeren en genezen door inbeelding. Veel medicijnen en veel geneeswijzen werken alleen maar omdat de patiënt erin gelooft. Het geloof redt - óók in de geneeskunde. Dit is slechts een eerste, oppervlakkige beschouwing over een immens uitgebreid vraagstuk. Ik kom er later nog op terug.


Victor Hugo (1802–1885) was een Frans schrijver, dichter, essayist en staatsman. Vertaalde dagboekfragmenten van hem zijn gepubliceerd als Zelf gezien.

vrijdag 14 december 2012

John W. Simpson -- 15 december 1909

December 15, 1909 fine with a little snow. drew 2 loads of hog manure. Johnie and Willard cutting tamerack trees for fence posts. paid the Township taxes.


John W. Simpson (1843-1916)

donderdag 13 december 2012

G.H.C. Hart -- 14 december 1940

Zaterdag 14 december 1940
De griep, die al eenige weken door mijn gestel ronddoolt, bracht me ertoe vanmiddag in mijn bed te kruipen met aspirine, cognac en een inhaleermiddel, toegediend door onze getrouwe Hongaarsche dienstbode Margitt.
Laval is afgetreden als Minister van Buitenlandsche Zaken bij de Vichy-Regeering. Double crossing van Pétain? Teveel toenadering tot de Duitschers? Of wilde Pétain hem kwijt, omdat hij degeen is die den Italianen tezeer wilde tegemoetkomen, hetgeen Frankrijk wellicht, nu het den Italianen slecht gaat, terecht niet langer wil nakomen en moest daarom Laval het veld ruimen voor Flandin, die echter ook niet vrij van Duitsche sympathieën schijnt te zijn? Laval was een notoire schurk, die ook in Frankrijk feitelijk bij niemand vertrouwen geniet, en vermoedelijk ook niet bij de Duitschers.
De overdracht door Hitler van de asch van den zoon van Napoleon I, den Hertog van Reichstadt, aan Frankrijk, ter bijzetting in de Invaliden trekt erg de aandacht. 't Is zoogenaamd een ridderlijke geste, maar er zit m.i. meer achter; wat, dat weet ik niet.
Pétain zal er niet bij zijn. Er gebeurt in Frankrijk een heele boel, dat wij - nog - niet begrijpen. Gaat Frankrijk definitief zijn zaken met Duitschland regelen, zelfs vrede sluiten? Dat zou mij heel onverstandig lijken, waar het nu zoo lang een knap spel van afwachten, uitstellen, tegemoetkomen, afwijzen, heeft gespeeld. De indruk bestaat bij ons, dat Frankrijk ‘is sitting on the fence’ en om zijn gunsten laat boeleeren, zoowel door Engeland als door Duitschland; de aanwezigheid van Generaal Weygand in Afrika bij de Fransche koloniale legers is een geweldige troef van Pétain, als de Duitschers de voorwaarden van den wapenstilstand zouden schenden en bijv. Duitsche troepen door onbezet Frankrijk zouden zenden om Italië te ‘helpen’.


George Henry Charles Hart (1893-1943) was een hoge bestuursambtenaar. Tijdens het eerste oorlogsjaar hield hij een dagboek bij.

woensdag 12 december 2012

Heinrich Justus Francke -- 13 december 1846

13. Dezember 1846
Unsere Reise bietet jetzt wenig Veränderung, es verfließt ein Tag wie der andere. Der Wind ist ungünstiger geworden, er weht aus NO und wir dürfen also vermuten, daß bei Euch der Winter mit Schnee und Eis eingekehrt ist. Hingegen bei uns wirds alle Tage wärmer, und ich habe schon einen bedeutenden Teil meiner anfänglichen Kleidung ausgelassen und bald wird dieselbe wohl nur aus Hemdleinen, Hose und Jacke und Strohhut bestehen. Gegen Weihnachten und Neujahr werde ich mich wahrscheinlich alle Tage in Seewasser in einer Tonne baden. Wir segeln jetzt gerade vor dem Winde her, die Bewegung des Schiffes ist dadurch keineswegs angenehmer geworden.

Anstatt wie früher, als der Wind von der Seite kam, bald Vorderteil bald das Hinterteil des Schiffes ins Wasser tauchte, schlenkert jetzt das Schiff fortwährend von der rechten zu der linken und wieder zurück und zwar so stark, daß bei Tisch gewöhnlich alles durcheinander rollt und der Steward alle Mittage für ein reines Tischtuch zu sorgen hat.

Noch schlimmer gehts des Nachts, man kann nicht schlafen, ununterbrochen wird man von der einen nach der anderen Seite gerollt und hat man sich wohl zu hüten, daß man nicht zu weit rollt aus der Koje heraus, man könnte da leicht den Hals brechen. Wie ist nun aber diesem Übelstande abzuhelfen?

Der Steuermann riet mir: ich sollte mich quer in der Koje setzen, mit dem Rücken gegen die Wand gelehnt und die Füße gegen das Brett, das die Koje einfaßt stemmen, dann säße man fest. Ich glaube gern, daß dieses Mittel praktisch ist, wer kann aber in einer solchen eingezwängten Stellung schlafen? Besser scheint es mir noch zu gehen: man legt sich in die Mitte der Koje, bindet zwei Stricke um den Leib, wobei man den einen rechts, den anderen links straff befestigt, man wird dann seine Lage nicht leicht verändern können. Probieren!


Tagebuch eines Auswanderers. Aufzeichnungen anno 1846 im Tagebuch von Heinrich Justus Francke (1826-1878) über eine Schiffsreise von Bremen nach New Orleans.

dinsdag 11 december 2012

Virginia Woolf -- 12 december 1938

Monday 12 December
Rather a debauched Sunday evening at Clive's last night. Was he drunk? He was so quarrelsome & peevish, after dinner. A long tirade against motorists. Suddenly Nessa got quite red& said "This conversation is so foolish we'd better change it". But Clive wdn't change it. Every change had its head snapped off. David Cecil derided; Lytton's books dismissed. Ik thought of Roger & Lytton & how we used to talk of a sunday evening. Now all personal gossip & these tedious bickerings.
L. Lacerated with his rash. Injections only painful & do no good. He limped round St James Park. Very gloomy today. Fine wheather -- thats all that can be said in favour of the world & my grind at R. joyless & unprogressive. 2 days rewriting the transition page after 1918.


Virginia Woolf (1882-1941) was een Engelse schrijfster. Ze hield vrijwel haar hele leven een dagboek bij.

Bertolt Brecht -- 11 december 1921

11.
Großmann hat an Kahane geschrieben, ich an Reinhardt. Jetzt kann ich zu den >Traumspiel<-Proben. Sie dauern von 1/2 11-? Um 4 Uhr gehe ich. Dabei spielt Klöpfer den Juristen und macht etwas Ungeheures daraus. - Warschauer macht mit A. Engel vom Oswaldfilm aus, ich müsse poussiert werden. Kiepenheuer - bei dem ich zum Tee bin - schiebt mich in den Terra-Film. Reiß und Kiepenheuer haben mir Vertragsentwurf gegeben. — Feilchenfeldt [hat] mich zu Cassirer eingeladen. - Die He ist Samstag vor einer Woche mit zu Kasack gefahren; unterwegs hat sie sich eine grobe Dickhauterakroba-tik geleistet, worauf ich verstummte und sie in Potsdam umkehrte. Ich sah sie noch den Bahnsteig hinunterlaufen, in Braun, klein, schief, hastig, mit zu großem Kopf; dann sah ich sie nicht mehr. - Einmal sind wir abends in einem Atelier viele Leute. Ich betrinke mich frühzeitig, fülle mich mit Branntwein, Rotwein, Likör, steige zur Decke des Zimmers auf, kann mich nicht mehr an Lieder erinnern. Klabund singt, am Klavier, Soldaten- und Hurenlieder, tanzt, erwehrt sich mühsam der Weiber, die verschossen in ihn sind, die schwarze Pelzgarnitur darunter. Mir werden die Zähne nach keiner lang. Esther, die Rose von Saron, tragt leichtfüßig, aber ritisch ihren Assyrierkopf durch das rauchige Nachtlokal, eine Malaiin tanzt mit mir wie eine Hure, wir fallen auf den Kohlenkasten, dann singt sie mit einer tiefen verrauchten Alt-stimme in der Höhe der Herzspitze französische Chansons, Couplets mit Steißbegleitung, und dann tanzen H. E. Jacob und ich den Tanz der (Sofakissen-)Buckligen. Einmal sitzt Klabund still da, hort mir zu, wie einer, der schon Mantel und Hut anhat, keinen Reiseplan, kein Geld, kein Interesse an beidem und nur noch zuhört: Es sind die ersten barbarischen ungeschlachten Lieder der Neuen Zeit, die aus Gußeisen ist. Ein Mitarbeiter der Aktion und Mitarbeiter an einer über und über bemalten Flitterwochenrevue von Frau spritzt dünn und sorgfaltig Galle und treibt rationell Unzucht mit dem Wort »Scheißkopf«. Jacob, ballhaft, Pausbäckchen, Kirchenposaunenengel, die weiche Pastete mit Pflaumenmus, veräppelt meine gerollten Rs, versichert mir immerfort: Sie sagen immerfort Becht, es heißt Brrrecht, ebenso wie es Girrtarre heißt und Jarcob! Er hat ein feuchtes Äuglein in ein Rotwein-glas rollen lassen: ein roter Tropf hangt an seiner Nase. Gegen 4, im schwanken Holzpferdekasten, spiele ich noch die Gitarre und singe. Dann setzt sich die verehelichte Grete von der Kapp-Putschzeit gegen mich und sagt: »Von Ihnen allein könnte ich es erfahren. Sagen Sie mir es: Was ist die vierte Dimension? « – »Ja. Das ist die Hauptsache! Aber jetzt kann ich nicht weil ich getrunken habe.« - »Ja, jetzt können Sie nicht.« -


Bertolt Brecht (1898-1956) was een Duitse schrijver. Dagboeknotities van hem zijn gepubliceerd in Tagebücher 1920-1922.

zondag 9 december 2012

Francis James King-King -- 9 december 1887

Dec. 9th. The Quorn at Willoughby. Blowing hard from the west. Found in Willoughby Gorse, got away for Wymeswold, then hunted down wind & went pretty straight to ground in the railway bank between Broughton Stn. & the Curate. Found again in the Curate: away pretty quick & dipped in to the Vale, Broughton to the right, over the Broughton brook, to within a field of Sherbrooke’s covert, thence up the hill to Little Belvoir, Kent’s Thorns on the right over the road by the end milestone, where the fox was viewed just before us, & up to a farm where I think the fox hid himself. A fox was viewed beyond Old Hills & with a very catchy scent we ran by Scalford Stn. Along the brook side nearly into Melton & were run out of scent.

Rode Sultana
Sugarloaf


Francis James King-King (1838-1906) was een Engelse huzaar die jachtdagboeken bijhield.

Mary Francese Pember -- 8 december 1922

Friday December 8, 1922
Chilly. Cloudy.
Snowed some and hailed some.
Joe came as usual.
Courier came today.
I wrote and sent a letter to Mrs. Adams.
So chilly.


Mary Francese Pember's (1868-1959) Diary.

donderdag 6 december 2012

Jervis McEntee -- 7 december 1887

Wednesday, Dec 7, 1887
Bought some little Xmas things at the Japanese store and came to my room and stretched a number of my studies. In a short time Eastman came and made a long call, as he said last evening he intended to. Curiously enough Hall came and knocked at my door while he was here. I told him Eastman was here but he said he would rather not see him. Coast[?] came in and I asked him to go along up to Schaus' house in 38th St. to see Rembrandts "Gilder" for which I had a card. I think it a masterly picture although it was not shown by a favorable light, and am glad I went to see it. I met there Hiram Romeyn and Mr. and Mrs. Avery who were quite cordial and friendly and I tried to be the same. I was intending to go to the Social meeting at the Academy this evening, but Bowyer brought a friend in to dinner, a Mr. Warder of Springfield Ohio and he had sent for three tickets for the theatre, thinking Marion would go, but she had gone out to spend the night and he wanted me to go, which I did. We went to Dalys to see the "Railroad of Love." It was a very good play and well acted with Ada Rehan, Mrs. Gilbert, Drew, Lewis, and Chas Fisher. After the play I took them around to the Century where we had some oysters. Some of the artists came in from the Academy, St. Gaudens, Twachtman, Alden Weir, Low, Shirlaw and Perry.


Jervis McEntee (1828-1891) was een Amerikaaanse schilder. Hij hield van 1872 tot 1890 een dagboek bij.

dinsdag 4 december 2012

André Gide -- 4 december 1938

4 decmber
Bij gebrek aan productief werk, dat me door het versnipperde leven in Parijs niet mogelijk is, verdrijf ik mijn onrust door de drukproeven van mijn Journal voor de Pléiade-uitgave te corrigeren.
Hier en daar zou ik graag noten toevoegen. Zo lees ik op 22 augustus 1930: 'De toegeeflijkheid waartoe de liefde ons uitnodigt, haalt niet het beste in ons boven, maar datgene wat de ander het meest behaagt; het is niet zozeer dat we de ander verheffen, als wel dat deze ons omlaaghaalt...'
Ik blijf bij deze overdenking, die me helaas in de meeste gevallen juist lijkt. Maar ik teken erbij aan dat ik niet aan mezelf dacht toen ik dit opschreef; ik kon aan Em. alleen het beste van mezelf geven en als ik me soms beperkt voelde door mijn liefde, was dat omdat het minder goede bij mij veel ruimte innam.


André Gide (1869-1951) was een Franse schrijver. Een selectie uit zijn dagboeken is gepubliceerd in de Privé domein-reeks onder de titel Het innerlijk blauw.

zondag 2 december 2012

H.C. Dresselhuys -- 3 december 1925

3 Dec. nm. 3 uur. - Ik ontmoet Colijn op Financiën. Met groote openhartigheid vertelt hij mij zijn gansche inzicht in de crisis en alle feiten voorzoover hem die bekend zijn. Over de gezantschapsquaestie in 't Kabinet zegt hij, dat het bericht in de Telegraaf, behalve eenige kleinigheden, de historie juist weergeeft. Wat den stand der crisis aangaat, is de positie zoo, dat Dr. de Visser heden op het Loo is ontboden: deze had vanmorgen te 9 uur eerst de uitnodiging ontvangen, doch had, los daarvan, zijn fractie reeds tegen morgenmiddag bijeengeroepen. Hij was vóór zijn vertrek Colijn komen spreken en had zijn bezwaren tegen een eventuele formatieopdracht uiteengezet. Colijn geloofde, dat Dr. de Visser, zoo hij aanvaardt, niet zal slagen: immers hij kan streven naar coalitieherstel en de Eerste Kamerfractie der C.H. oefent een sterken druk uit, dat de CH een modus vinden om de RK tevreden te stellen, doch Colijn meent, dat de CH nu zij eenmaal de beginselquaestie hebben gesteld, niet meer terug kunnen op straf van zelfvernietiging.
(...)
Ik veronderstelde, dat na de event. mislukking de Visser Colijn zelf aan bod zou komen en zeide hem, dat mijn advies aan de Kroon in dies zin had geluid. Hij zeide daar niet over te denken. Immers hij voorzag de mogelijkheid, dat Nolens in 't diepst van zijn hart een samenwerking met SDAP wel wilde, doch eerst de zgn. "uiterste noodzakelijkheid" door de feiten openbaar gedemonstreerd wilde zien. De gedachte ligt voor de hand, dat deze wel zou willen, dat één of meer zakenkabinetten of minderheidskabinetten na enkele maanden ten val kwamen, om dan te constateren, dat de "uiterste noodzakelijkheid" gebleken was. Maar Colijn wilde als derg. proefkonijn of slachtoffer niet dienen.
Hij zou dan ook, voor iets verder werd overwogen, Nolens willen stellen voor de verklaring reeds nu over de al of niet uiterste noodzakelijkheid (te beslissen - toevoeging red.). Dit kan gebeuren als na De Visser Nolens met de formatie wordt belast. - Ik merkte op, dat in die formatieperiode Nolens reeds de noodzakelijkheid zou kunnen constateren en dus zijn Roomschrood kabinet zou kunnen vormen. Colijn gaf toe, dat die periode dit gevaar medebracht, maar hij zag niet, hoe die risico zou zijn te vermijden.
(...)
Ik zei hem: dus die formatie Nolens met al haar rood risico moet worden doorgemaakt; zijt gij dan eindelijk aan de beurt. Neen, zei hij, dan is het jouw beurt. Als men van rechts niet slaagt dan is een zakenkabinet, type Cort v.d. Linden, aan de beurt. De stof daartoe ligt in jullie gelederen: niet direct onder de politieke menschen, maar indien bv. gij en Van Gijn er in zitten zoudt, aangevuld met weinig geprononceerde liberalen, type Van Karnebeek, zou het best gaan: er konden ook een paar rechtse menschen bij.
(...)
Wij bespraken nog het gevaar voor het parlementaire systeem bij al het voortdurend gescharrel van den laatsten tijd en waren 't er over eens, dat wij beiden moesten streven naar een parlementair Kabinet op breede basis. Het land wordt, evenals in Frankrijk, het politiek getwist, waaraan 's Lands zaken worden geofferd, hartelijk moe. Kregen wij Kamerontbinding dan zou dit nu tot vergrooting der kleine partijtjes leiden en den chaos nog verergeren. Ik zeide hem mijnerzijds het directe partijbelang zoo nodig aan het landsbelang te willen offeren en geloofde, dat mijn fractiegenoten daarbij aan mijn zijde stonden: vandaar mijn eventuele bereidheid een Kabinet onder rechtse signatuur eventueel loyaal te willen steunen. Hij zijnerzijds deelde dit standpunt wel, doch ontveinsde zich niet de moeilijkheid zijn eigen menschen te moeten gaan leiden in andere banen dan zij gedurende 35 jaar met overtuiging waren gegaan. Wij scheidden met de conclusie, dat voorlopig afwachten de boodschap was en dat wij vermoedelijk later ons onderhoud zouden voortzetten.


Bovenstaand fragment is overgenomen uit een klein cahier met dagboekaantekeningen over de kabinetscrisis van november 1925 van mr. H.C. Dresselhuys (1870-1926), voorzitter en fractievoorzitter van de Vrijheidsbond (later ook wel de Liberale Staatspartij genoemd).

H.C. Dresselhuys -- 2 december 1925

2 Dec. Ik zit om 12 uur op de Witte de courant te lezen. Colijn [op dat moment demissionair premier] tikt mij op den schouder en zegt: zoo bestudeer je crisisliteratuur? Ik antwoord: zo, ik dacht dat je al naar het Loo was. Neen zegt hij, ik ben "bowled out", ik doe niets voorlopig, en wacht af: van de Koningin heb ik nog niets gehoord.-Ik zeg, nu ja, maar nu Marchant weg is, is het nu je tijd; of moeten wij nog meer mislukkingen eerst door maken? Hij antwoordt: het zal bepaald noodig zijn, dat er eerst nog het een en ander gebeurt, voor er aanleiding voor mijn optreden kan zijn. Eerst zal moeten blijken, dat een zakenkabinet niet lukt, dan dat de coalitie bepaald is afgedaan, en dan is er eerst een reden voor mij om te denken.- Ik zeg, dat dit kostbaar verlies van nationalen tijd is, doch dat hij wel zal weten, hoe het moet.- Maar, zegt hij, laat ons hier niet staan praten, anders staan er vanmiddag commentaren over in de pers: kom liever eens vanmiddag bij mij op het Dept. praten. Ik antwoord, goed, maar vanmiddag moet ik naar Noordwijk: morgenmiddag is mij goed.- Afgesproken zegt hij, en gaat weg.


Bovenstaand fragment is overgenomen uit een klein cahier met dagboekaantekeningen over de kabinetscrisis van november 1925 van mr. H.C. Dresselhuys (1870-1926), voorzitter en fractievoorzitter van de Vrijheidsbond (later ook wel de Liberale Staatspartij genoemd).

vrijdag 30 november 2012

David Zeisberger -- 1 december 1782

Sunday, Dec. 1. On the first day of Advent, Br. David preached, exhorting the brethren to give their hearts to the Coming of our Saviour, that they might rejoice in his birth, to receive him, and with joy take him into their hearts, for then they could expect many blessings from him.
To-day came back some Indian brethren who had been to the settlements; they brought word that another attack had been made upon the Shawanese towns, and three of their towns wasted and ravaged, many Indians thereby perishing. Since many of our Indian brethren live near there, this news caused us anxiety about them, that at least some of them might have been affected, but we have no further news how it is with them, and we eagerly wish soon to hear about them. We heard, however, that many of our Indians stayed there, and this makes us uneasy about them.


Diary of David Zeisberger (1721-1808), a Moravian missionary among the Indians of Ohio (1885).

woensdag 28 november 2012

J.J. Peereboom -- november 1959

november
[...] Ik ben ongevoelig voor de schoonheid van Hollandse polders; dat lijken mij alleen geschikte terreinen om verbindingswegen tussen de gemeenten over aan te leggen. Het heeft iets innemend eigenzinnigs om daar nu juist dol op te zijn, zoals er ook een aardige originaliteit is aan liefde voor een helemaal vlakke vrouw, maar de schoonheid is toch iets anders.
Het Engelse landschap lijkt mij mooier omdat het de aandacht opwekt in plaats van hem af te stompen. De landjes liggen scheef over de heuvels, in plaats van vierkant op de grond; er zijn huizen op de heuvel met een paar bomen er naast, en schapen op een glooiend weiland dat een park zou kunnen zijn, al zijn er alleen een paar bomen omgehakt; er zijn nevelige stadjes met een paar fabrieksschoorstenen gezien tussen de heuvels door, en riviertjes met één skiffeur erop gezien van hoge viaducten. Een ontwerp voor een paradijs zou mij zo'n landschap moeten aanbieden. Bergen misschien in de verte, om op uit te kijken, en een vlakte aan de andere kant, voor voetballers; maar om te wonen en in het gras te liggen, niets dan milde geurige heuvels.
Ik denk aan het paradijs doordat ik denk aan de achttiende-eeuwse Duitse theoloog die naar Leiden kwam om te doceren, maar haastig wegging toen hij merkte dat hij 'in het vlakke land geen metafysische gedachten kreeg'. Inderdaad, de polders zetten een domper op de verbeelding, en zijn daarom per definitie niet mooi. Of is dat anders voor wie de ware liefde tot zijn land is aangeboren, zoals aan ieder? Ik geloof er niet veel van. Al houd ik van Marie, daarom zie ik nog wel dat Sofia Loren mooier is; als ik het niet meer zie en ga babbelen over Marie die voor mij de mooiste is krijg ik het al gauw benauwd, en zo ook over die vierkante frigide polders. [...]



J.J. Peereboom
(1924-2010) was schrijver en journalist. Dagboeknotities van zijn hand verschenen in onder meer Ik ben niets veranderd.

maandag 26 november 2012

Franz Kafka -- 27 november 1910

27. November. Bernhard Kellermann hat vorgelesen. »Einiges Ungedruckte aus meiner Feder«, so fing er an. Scheinbar ein lieber Mensch, fast graues, stehendes Haar, mit Mühe glatt rasiert, spitze Nase, über die Backenknochen geht das Wangenfleisch oft wie eine Welle auf und ab. Er ist ein mittelmäßiger Schriftsteller mit guten Stellen (ein Mann geht auf den Korridor hinaus, hustet und sieht umher, ob niemand da ist), auch ein ehrlicher Mensch, der lesen will, was er versprochen hat, aber das Publikum ließ ihn nicht, aus Schrecken über die erste Nervenheilanstaltsgeschichte, aus Langeweile über die Art des Vorlesens gingen die Leute trotz schlechter Spannungen der Geschichte immerfort einzeln weg mit einem Eifer, als ob nebenan vorgelesen werde. Als er nach dem ersten Drittel der Geschichte ein wenig Mineralwasser trank, ging eine ganze Menge Leute weg. Er erschrak. »Es ist gleich fertig«, log er einfach. Als er fertig wurde, stand alles auf, es gab etwas Beifall, der so klang, als wäre mitten unter allen den stehenden Menschen einer sitzen geblieben und klatschte für sich. Nun wollte aber Kellermann noch weiterlesen, eine andere Geschichte, vielleicht noch mehrere. Gegen den Aufbruch öffnete er nur den Mund. Endlich, nachdem er beraten worden war, sagte er: »Ich möchte noch gerne ein kleines Märchen vorlesen, das nur fünfzehn Minuten dauert. Ich mache fünf Minuten Pause.« Einige blieben noch, worauf er ein Märchen vorlas, das Stellen hatte, die jeden berechtigt hätten, von der äußersten Stelle des Saales mitten durch und über alle Zuhörer hinauszurennen.

Hier een toelichting op bovenstaand fragment.

Franz Kafka (1883-1924) was een Tsjechische schrijver. Zijn dagboeken 1910-1923 zijn te lezen bij Gutenberg.

zondag 25 november 2012

Martine Bijl -- 26 november 1983

Zaterdag
We ontbijten op het moment dat normale mensen bezig zijn hun twaalfuurtje te verteren lezen daarbij zwijgend de weekbladen die ondanks de PTT-stakingen toch bij ons in de bus zijn gegleden. Het eeuwigdurende verhaal over de kruis- en SS-20-raketten. Henk is zo achterdochtig te geloven dat de aanduidingen Kruis en SS bedacht zijn door het Pentagon om ons te doordringen van de heilige missie van 'onze' raket tegenover de boosaardige opzet van 'de hunne'.
'Bel Freek de Jonge,' zeg ik, 'misschien kan-ie 'm gebruiken.' De dag is overigens niet compleet, want onze dorpsgenoot ome Kees, die ons al jarenlang iedere zaterdag komt begiftigen met een meloen of een bosje donkerpaarse anjers (in ruil voor een kop koffie) ligt in het ziekenhuis. De koffie is nu voor Berend, onze regisseur, die nog even langskomt om een klein onderdeel van het programma bij te slijpen.
Jagende wolken boven de Vecht verkondigen storm. Gelukkig spelen wij vanavond een thuiswedstrijd: Amersfoort ligt hier bij wijze van spreken om de hoek. Het zitje na de voorstelling loopt in tijd gemeten iets uit de hand. Maar dat hoort erbij.


Martine Bijl (1948) is een Nederlands zangeres, actrice, schrijfster en cabaretière. In 1983 hield ze voor NRC Handelsblad een 'Hollands Dagboek' bij.

Arnold Heilbut -- 25 november 1940

Zondag 25 nov
We hebben voortdurend 's avonds luchtalarm. Gisteravond moest ik van 8.45 tot even over 11 in een portiek schuilen. Koud dat het was! Toen ik thuis kwam waren 3 van mijn vingers wit van de koude en ik had handschoenen aangehad! Vanavond heb ik voor f 0,35 schaatsengerden in de Apollohal. Volgende keer neem ik Hanna mee. Deze keer was ik met andere mensen.


Arnold Heilbut (1922-1941) hield in het eerste oorlogsjaar een dagboek bij. In 1941 werd hij opgepakt en overleed korte tijd later in Mauthausen.

Lyndon B. Johnson -- 24 november 1963

President Johnson's Diary for Sunday, November 24, 1963, is very brief. Although President Johnson walked with the procession from the White House to the Capitol behind the Kennedy cortege, the Diary does not record the event. It notes that he returned from the Capitol to the Executive Office Building at 2:30 p.m., and was joined by Secretary of State Dean Rusk, Secretary of Defense Robert McNamara, CIA Director John McCone, U.S. Ambassador to South Vietnam Henry Cabot Lodge, and Undersecretary of State George Ball.


Lyndon B. Johnson (1908-1973) was president van de VS tussen 1963 en 1968. Op 24 november was hij 2 dagen president: Kennedy was op 22 november doodgeschoten. Pdf's van het eigenlijke 'diary' staan hier.

donderdag 22 november 2012

Samuel Pepys -- 22 november 1664

22 November in 1664
At the office all the morning. Sir G. Carteret, upon a motion of Sir W. Batten’s, did promise, if we would write a letter to him, to shew it to the King on our behalf touching our desire of being Commissioners of the Prize office. I wrote a letter to my mind and, after eating a bit at home (Mr. Sheply dining and taking his leave of me), abroad and to Sir G. Carteret with the letter and thence to my Lord Treasurer’s; wherewith Sir Philip Warwicke long studying all we could to make the last year swell as high as we could. And it is much to see how he do study for the King, to do it to get all the money from the Parliament all he can: and I shall be serviceable to him therein, to help him to heads upon which to enlarge the report of the expense. He did observe to me how obedient this Parliament was for awhile, and the last sitting how they begun to differ, and to carp at the King’s officers; and what they will do now, he says, is to make agreement for the money, for there is no guess to be made of it. He told me he was prepared to convince the Parliament that the Subsidys are a most ridiculous tax (the four last not rising to 40,000l.), and unequall. He talks of a tax of Assessment of 70,000l. for five years; the people to be secured that it shall continue no longer than there is really a warr; and the charges thereof to be paid. He told me, that one year of the late Dutch warr cost 1,623,000l.. Thence to my Lord Chancellor’s, and there staid long with Sir W. Batten and Sir J. Minnes, to speak with my lord about our Prize Office business; but, being sicke and full of visitants, we could not speak with him, and so away home. Where Sir Richard Ford did meet us with letters from Holland this day, that it is likely the Dutch fleete will not come out this year; they have not victuals to keep them out, and it is likely they will be frozen before they can get back. Captain Cocke is made Steward for sick and wounded seamen. So home to supper, where troubled to hear my poor boy Tom has a fit of the stone, or some other pain like it. I must consult Mr. Holliard for him. So at one in the morning home to bed.


Samuel Pepys (1633–1703) was een Britse hoge ambtenaar, die vooral beroemd is geworden vanwege zijn dagboeken.

woensdag 21 november 2012

Paul Léautaud -- 22 november 1918

Vrijdag 22 november 1918. - Vanochtend een brief van Madame... Ze zegt dat ze een dag of drie geleden twee brieven van mij tegelijkertijd heeft ontvangen, en één van die twee zou door de militaire autoriteiten zijn geopend. Ze zegt niet of bij deze twee brieven die ene is, waarin ik die vuile opmerkingen gezet had. Afgaande op hetgeen Mijnheer... mij tussen de middag is komen vertellen, lijkt 't er veel op dat ze aanstaande dinsdag naar Parijs zal terugkomen en dat de schoondochter van Madame H... blijkbaar zondagavond nog naar haar toe reist om haar te helpen. Een mooie kans dus, dat ik die afschuwelijke reis niet hoef te maken.


Paul Léautaud (1872-1956) was een Franse schrijver. Bovenstaand fragment komt uit Particulier dagboek 1917-1924.

dinsdag 20 november 2012

Robert Fripp -- 21 november 2011

08.57
Monasterio Nuestra Senora De Los Angeles, Sant Cugat, Spain.

In the night: at a gala performance with the Minx, in a large operatic auditorium of the 19th. kind. There was a charge of one pound to be allowed to take photos of the event; which I handed over.

Rising at 06.20.

Pre-packing.
Morning Sitting at 07.15.
Breakfast at 08.00.
Final packing.

Airport call at 09.45, brought forward 15 minutes because of heavy traffic reported at the airport.

09.36 Closing down the computer.

11.03 Terminal One, Barcelona Airport.

Dropping Hernan off at T2. Our Director is flying to Majorca, to check on a new facility. His meetings this week with the two Mother Superiors, old and new, were mainly positive, but the rent remains much higher than a year ago. The increase has been bureacracised within the Bishop’s Office, so we can’t go back to the original arrangement. But in future we are down from the prohibitive rent that this course is paying. Nevertheless, there are other facilities available within the Church, and which look favourably upon our work at a lower rent. Not sure whether this implies they value our work more, or less. But Hernan is off to visit other opportunities anyway.

Javier dropped Alessandro and myself at T1 with enough time to spare. A good thing because Al believed his flight was c. 13.15 and it’s 11.145. We bad farewell without a coffee together.

At security: my can of dulce de leche, a gift from Leonor in Rosario and medicine for an old and feeble former gigster, was flagged as suspicious. It was examined, fortunately without being opened and tasted. The next potential threat: I carry three tuning forks (actually, four) but three are in a dedicated pouch I put out for individual inspection. London security are nowadays a little sniffy – We know what tuning forks are! – but used to be suspicious. Here today, my security person first consulted with a colleague, then with a superior, before they called over a dedicated security person – one of the hard guys with a gun. I struck a C and held it to his ear. He recoiled. Perhaps he was used to the Old Standard Tuning and would have felt safe with an E? For tuning a guitar! He seemed to understand, but more likely was relieved that this strange little old man with a ringing bit of metal might be on his way.

Now computing with a glass of modest cava. Actually, exceptionally modest. But Fripp is heedless of this: he is a happy boy. This was a good course.

11.15 For some reason the NPU in a nearby open-fronted shop has switched to loud. The three German ladies on the adjoining table are not disturbed: they are themselves set to endless wittering. Noisebusters and Bach have come to my rescue.

11.54 The Crafty Circler, from GC II in April 1986 and now this course in San Cugat, has just come up to say hello. J is off to Madrid en route to NYC.

20.05 Bredonborough.

A packed and uncomfortable flight…


Robert Fripp (1946) is een Britse gitarist. Hij houdt een online dagboek met foto's bij.

J.C. Ribbens -- 20 november 1943

[Kamp 133 (Thailand)] 's Morgens was er in Kamp 130 een herdenkingsfeest van alle krijgsgevangenen die tijdens het werk aan de dijk gestorven zijn en dat waren er niet weinige (van een ploeg van 7000 Australiërs en Engelsen: 2600!). In dit kamp hebben Wegali-mensen gelegen die in Kamp 112 waren achtergebleven en hoorde hier tot mijn ontsteltenis dat ook Jan Versluijs, mijn oude kongsiegenoot daar overleden is en op het kerkhof ligt, dat moet dan vorige maand gebeurd zijn.


Johannes Cornelis Ribbens (1916-?) was in WO II geïnterneerd in Thailand. Hij hield daar een dagboek bij, waaruit fragmenten zijn overgenomen in De Japanse bezetting in dagboeken. De Birma-Siam spoorlijn.

zondag 18 november 2012

John Christiaan Dicke -- 19 november 1943

19 november 1943
Kamp 55 (Birma)] Er zijn nieuwe orders (mededelingen) van overste Nagatomo afgekomen. Van het totaal van 50.000 krijgsgevangenen in Birma en Thailand, zullen van elke branche 3000 man (vijf branches dus [in totaal] 15.000 man) aan spoorlijn, wegen enz. blijven werken. Van elke branche zullen circa 1000 man (tot 5000 man) naar een hospitaal bij Bangkok gaan en tot 't einde van de oorlog blijven. De resterende 30.000 man zullen op boerderijen en groentekwekerijen in de buurt van Bônbaw tewerk worden gesteld (indien mogelijk), nadat zij eerst drie maanden in een rustkamp zijn geweest. De voordien genoemde 15.000 man zullen omstreeks maart 1944 (indien mogelijk) naar Japan verscheept worden, eventueel aangevuld met mannen der resterende 30.000 man om aldaar tewerk te worden gesteld.


John Christiaan Dicke (1902-1988) was in WO II geïnterneerd in Birma. Hij hield daar een dagboek bij, waaruit fragmenten zijn overgenomen in De Japanse bezetting in dagboeken. De Birma-Siam spoorlijn.

Theo Zwetsloot -- 18 november 1989

Leiden, za. 18 XI 89 18.40
Waar ben ik mee bezig? Ik stond laat (13.00) op. Hans belde, samen allebei een kaart aan Mar geschreven, die vandaag in Montreal trouwt. Nog niet buiten geweest. Reina heeft een mooi nieuw kapsel, net een varen. Nu is ze naar hiernaast. Er staat een maaltje voor me in de oven en we zouden vanavond bijvoorbeeld kunnen gaan stappen in Leiden of R'dam. Nu voel ik me nog moe en lelijk en met weinig energie. Onzeker ook. Maar toch het gevoel dat ik wél goed bezig ben. Volgende week zaterdag zal ik opstaan op de tijd die míj goed schikt, die ik kies. Er is, zoals Rein ook zei, inderdaad geen weg terug meer. Terwijl ik deze laatste woorden schrijf, voel ik mijn hoofd schoner, helderder worden van binnen. Alsof mijn zintuigen beter werken en de moeheid lijkt ook te verdwijnen. Ik heb eigenlijk wel zin om iets leuks te doen, weet alleen nog niet wat. De hele avond schrijven is misschien teveel, hoewel ook wel lekker. Dingen verwoorden heeft zin. Orde scheppen, lijnen uitzetten, je laten zien en horen. Het vertrouwen in de waarde van wat ik te zeggen heb. De stilte mooi laten zijn. De binnenkant naar buiten laten komen en zien dat dat mooi kan zijn en lekker aanvoelt. Wat kunnen er trouwens lekker veel woorden op zo'n ruitjesvel. Schrijft prettiger dan ik verwacht had. De oven is klaar met het opwarmen van m'n Iglodiner. Ik ga Reina bellen. Reina komt net binnen. Timing. 20.40 uur.


Theo Zwetsloot (1956-1999) was een voorvechter van het zelfstandig functioneren van mensen met een lichamelijke beperking. Zo stond hij o.a. aan de basis van het persoonsgebonden budget. In Tienduizend dagen strijd in een rolstoel zijn dagboeknotities van hem opgenomen.

zaterdag 17 november 2012

Hans Muis -- 17 november 1944

De eerste dag: 17 Nov.

Dit was de nootlottige datum.
’s Morgens om ± 7 uur werden we opgeschrikt in kamp Vollenhove, het kampterrein was aan alle zijden afgezet, zodat er weinig kans op ontsnapping bestond.

We hadden juist gegeten en wilden de laarzen aantrekken om naar het werk te gaan, toen iemand, die zich naar zijn werk aan de Smederij wou begeven, bij ons de kamer kwam binnen vliegen, op de voet gevolgd door een S.D.man met zijn automatische pistool in de aanslag.

Eén van mijn collega’s kreeg nog een klap met dit pistool tegen zijn schouder en het volgende moment liepen we reeds met opgeheven handen het kamp uit, de brug over, naar de school in Vollenhove. Iedere 10 à 20 m. stonden wachtposten opgesteld, terwijl ook de school, waar toen nog weinig slachtoffers waren, onder zware bewaking stond.

We hadden niet de gelegenheid gehad, om ook maar het minste mee te nemen, zodat ik op de klompen, zonder pet en overjas de emotievolle tocht begon.

De meeste jongens, die later van hun werk werden opgepikt stonden er trouwens precies zo voor, ook zij hadden alles moeten achterlaten.

In de school aangekomen, werden we zwaar gecontroleerd door speciale vaklui, die bijna dwars door je heen keken, terwijl ze met hun grote mond je direct onder hypnose probeerden te brengen, zodat onze eerste indrukken al niet erg opwekkend waren.

Onderwijl worden steeds meer mannen binnengebracht, eerst uit kamp Kadoelen, later gevolgd door Ramspol, Ens, enz. De stemming die toch al slecht was, daalde nog aanzienlijk, toen in de loop van de middag verschillende vrouwen en meisjes in de school kwamen, om naar familieleden of kennissen te zoeken. ’s Avonds kwamen er enkele heren van de Directie met het bericht, dat zoveel mogelijk de namen genoteerd moesten worden, waarna men proberen zou, althans een gedeelte dat moeilijk te missen was vrij te krijgen. De gehele avond waren we met z’n vieren hieraan bezig, het werd erg bemoeilijkt doordat er geen licht aanwezig was.

In deze tussentijd waren alle lokalen natuurlijk reeds vol, zodat we probeerden, om in de koude tochtige gang nog wat te slapen. Er heerste een onbeschrijflijke vervuiling, doordat de school natuurlijk niet berekend was op een dergelijke volksmenigte.

Van slapen kwam natuurlijk practisch niets, wij zaten langs beide kanten van de gang en moesten de knieën opgetrokken houden, om telkens mensen te laten passeren.


Hans Muis (1919-?) werd opOp 17 november 1944 tijdens een razzia opgepakt en naar Duitsland gestuurd om daar te werken. Tijdens zijn tewerkstelling daar hield hij een dagboek bij.

vrijdag 16 november 2012

J.F.S. Domela Nieuwenhuis Nyegaard -- 16 november 1914

MAANDAG 16 NOVEMBER 1914
Er gebeurde niets bijzonders. Woensdag wordt mijn zitkamertje in orde gemaakt. Ik ben zoo blij. Ik heb ook een huissleutel sinds enige tijd. Er waren veel Duitschers in de stad.
Ik moest een boek koopen Tables/ Sables de Yénélon, maar kon ze nergens vinden. Morgen ga ik eens bij Tavernier kijken. Alles gaat zijn gang en ik verveel mij dood. Ik haakte niet.


J.F.S. Domela Nieuwenhuis Nyegaard (ca. 1900-1944). Dagboek.

donderdag 15 november 2012

Henry Morton Stanley -- 15 november 1893

November 15th, 1893. I left Manchester yesterday at noon, and arrived in London at 5 p. m., and found a mild kind of November fog and damp, cold weather here. After an anchorite's dinner, with a bottle of Apollinaris, I drove off to the Smoking-concert at the Lambeth. The programme consists of comic songs, ballads, and recitations, as usual; just when the smoke was amounting to asphyxiation, I was asked to say a few words. I saw that my audience was more than usually mixed, very boyish young fellows, young girls, and many, not- very-intellectual-looking, men and women. The subjects chosen by me were the Matabele War, and the present Coal-war or Strike. In order to make the Matabele War comprehensible to the majority, I had to use the vernacu- lar freely, and describe the state of things in South Africa, just as I would to a camp of soldiers.

In doing this, I made use of the illustration of an English- man, living in a rented house, being interfered with in his domestic government by a burly landlord, who insisted on coming into his house at all hours of the day, and clubbing his servants; and who, on the pretence of searching for his lost dog and cat, in his tenant's house, marched away with the Englishman's dog and other trifles. You who know the Eng- lishman, I went on, when in his house, after he has paid his rent and all just debts; you can best tell what his conduct would be ! It strikes me, I said, that the average man would undoubtedly "boot" the landlord, and land him in the street pretty quickly. Well, just what the Englishman in Lambeth would do, Cecil Rhodes did in South Africa with Lobengula. He paid his rent regularly, one thousand two hundred pounds a year or so, besides many hundreds of rifles, and ammunition to match, and other gifts, for the right to manage Mashona-land as he saw fit. Now in the concession to Rhodes, Lobengula had reserved no rights to meddle in the territory. Therefore, when, under the plea that his cattle had been stolen by Rhodes's servants, or subjects, the Mashonas, Lobengula marched into Rhodes's territory and slaughtered the Mashonas and took the white man's cattle, besides creating a general scare among the outlying farmers, and the isolated miners, Jameson, who was acting as Rhodes's steward, sent the sub- agent Lendy upon the tracks of the high-handed Matabele, hence the war. This little exposition took amazingly, and there was not one dissentient voice.

About the Coal-war I was equally frank, and said, in conclusion, that, if I had any money to spare at the present time, it would not be given to men who were determined to be sulky, and who, to spite the coal-owners, preferred to starve, but to those poor, striving people, who, though they had nothingto do with the dispute between miners and coal-owners, had to bear the same misery which the miners were supposed to suffer from, and who were obliged to pinch and economise in food, in order not to be without coals. This drew a tre- mendous burst of cheers, and ' Aye, aye, that is true.'

Some very bad cigars and black coffee were thrust upon me, and I had to take a cigar, and a teaspoonful of the coffee; neither, you may rest assured, did me any good!

Yesterday, I read W. T. Stead's last brochure, '2 and 2 make 4.' I think it is very good. Stead aims to be the 4 universal provider for such people as cannot so well provide for themselves. He is full of ideas, and I marvel how he manages to find time to write as he does ; he has mortgaged his life for the benefit of the many sheep in London, who look to him as to a shepherd.

The 'Daily Paper,' of which I have a specimen, may be made very useful ; and I hope he will succeed with it ; but it does not touch the needs of the aristocratic, learned, and the upper-middle class. Some day, I hope some other type of Stead will think of them, and bring out a high-class journal which shall provide the best and truest news, affecting all political, commercial, monetary, manufacturing, and indus- trial questions at home and abroad; not forgetting the very best books published, not only in England, but in Europe, and America, and from which 'sport' of all kinds will be banished.

It ought to be printed on good paper, and decent type ; the editorials should be short; the paper should not be larger than the 'Spectator' and the pages should be cut. I quite agree with Stead that it is about time we should get rid of the big sheets, and the paper-cutter. Wherefore I wish Stead all success, and that, some day, one may arise who will serve the higher intelligences in the country, with that same zeal, brightness, and inventiveness, which Stead devotes to the masses. Now I have faithfully said my say, and send you hearty greetings.


Henry Morton Stanley (1841-1904) was een Welsh-Amerikaans journalist en ontdekkingsreiziger (degeene die dr Livingstone opspoorde). Dagboekfragmenten van zijn hand zijn opgenomen in The Autobiography Of Sir Henry Morton Stanley (1909).

zondag 11 november 2012

Youp van 't Hek -- 12 november 1983

Zaterdag
Vroeg naar Hilversum. Interview met Herman Stok over de nieuwe plaat. Stukje plaat, praatje, stukje plaat. Het hoort erbij maar toch merk ik steeds dat de stukken op de plaat mijn bedoelingen beter weergeven dan het praatje er tussendoor. Ik vind interviews altijd weer moeilijk. Middels mijn theaterprogramma (en in dit geval de plaat) zeg ik exact wat ik zeggen wil en iedere toevoeging is eigenlijk overbodig. Toch loopt het gesprek heel leuk. Herman heeft zich heel goed voorbereid en het wordt daardoor geen babbeldebabbeldebabbelgesprek. 's Middags wat vrienden opgezocht en mijn neef Benjamin (hij werkt met mij mee op de plaat) zijn verjaardagscadeautje gebracht.
Naar Voorburg en daar in theater 'De Tobbe' gespeeld.
Kleedkamer op het toneeltje. Juist dat improviseren heeft zijn charme. Na afloop komt de vraag of ik het niet moeilijk vind om in zo'n klein theater te spelen. Dit soort vragen snap ik niet, daar ik pas sinds zeer kort in betere accommodaties speel. Het maakt mij nooit uit. Liever een stampend uitverkochte 'Tobbe' dan tweehonderd mensen in een schouwburg waar er 900 in kunnen. De avond is leuk.
's Nachts richting Betuwe (waar ik sinds kort woon). Kranten lezen en slapen.


Youp van 't Hek (1954) is een Nederlandse cabaretier. In 1983 hield hij op verzoek van NRC Handelsblad een 'Hollands Dagboek' bij.

Albert Camus -- 11 november 1942

11 november. Als ratten!

Vanmorgen is alles overdekt met rijp, de hemel flonkert achter de guirlandes en de serpentines van een vlekkeloze kermis. Wanneer om tien uur de zon warm begint te worden, weerklinkt buiten alom de kristallijnen muziek van een dooilucht: een licht geknetter als zuchten de bomen, het vallen van de rijp op de grond als het geluid van witte insekten die op elkaar gegooid worden, late bladeren die onophoudelijk afvallen onder het gewicht van het ijs en op de grond nauwelijks meer opveren als vederlichte knekels. Overal in het rond vervluchtigen de kleine dalen en de heuvels in nevel. Wanneer je wat langer blijft kijken, bemerk je dat dit landschap door het verlies van al zijn kleuren opeens oud geworden is. Het is een heel oud land dat op één enkele morgen door duizenden jaren heen voor ons oog opduikt... Die uitloper van het gebergte, bedekt met bomen en heide, doemt op als een boeg bij de samenvloeiing van twee stromen. Door de eerste zonnestralen ontdaan van zijn rijp, blijft hij het enige wat leeft in dit landschap, zo wit als de eeuwigheid. Op die plaats spannen althans de onverstaanbare stemmen van de twee bergstromen samen tegen de grenzeloze stilte die hen omringt. Maar allengs gaat het lied van het water uit zichzelf op in het landschap. Zonder dat het iets aan kracht verliest, wordt het toch stil. En af en toe is het nodig dat er drie rook-kleurige kraaien overvliegen om weer enig teken van leven in de lucht te brengen.
Van de top van de boeg, waar ik zit, volg ik deze bewegingloze vaart door het land der onaandoenlijkheid. Niet minder dan heel de natuur en deze witte vrede die de winter schenkt aan de al te vurige harten — om dit hart, verteerd door een bittere liefde, tot bedaren te brengen. Ik kijk naar het licht dat in de hemel aanzwelt en zich uitbreidt als een loochening van de voortekenen des doods. Eindelijk een spoor van toekomst, daar boven mij tot wie alles thans spreekt van verleden. Zwijg, long! Vul je met die lijkwitte en ijskoude lucht die je kracht moet schenken. Wees stil. Dat ik niet langer noodgedwongen moet luisteren naar je trage tering — en dat ik me eindelijk wend naar...


Albert Camus (1913-1960) was een Franse schrijver. Zijn 'carnets' werden vertaald onder de titel Dagboek.

zaterdag 10 november 2012

Edward Walford Manifold -- 10 november 1917

It rained heavily all day. In the morning I went down to the canal bank to see the staff captain of the first division about our RE material, as they were shouting for it from the guns. This way of getting material proved almost as fruitless as putting in through brigade as they simply made a note of the stuff we want and that was all that was done about it. The first division had attacked early in the morning, trying to push obliquely along the ridge towards Rosebeeke and although they were successful in gaining their objectives they eventually had to retire to their old line as the mud was impossible. All their Lewis guns and rifles got jammed with mud and the Hun put down a very heavy barrage too. Our big guns 12' and 9' were blazing away hard as I went down to the canal and making a great noise.


Edward Walford Manifold (1892-1959) was een Australiër die in WW 1 diende. Zijn dagboeken en brieven uit die tijd worden in dagelijkse afleveringen gepubliceerd op http://ewmanifold.blogspot.nl/.

donderdag 8 november 2012

Walter Kempowski -- 9 november 1989

9 november
Middernacht, de radio: bij de grensposten staan duizenden DDR-burgers die erdoor willen, de grenzen zijn geopend. De politie weet niet wat ze doen moet. Dit zou het einde van de Muur kunnen zijn. 'Hereniging' is een beladen woord, dat menigeen doet ontploffen. De hemel weet waarom, in elk ander land zouden mensen gek van vreugde worden. Mensen die in het oosten in de kroeg zaten, zijn eenvoudigweg de grens over gelopen. Zonder bagage, gewoon zoals ze de deur uit gingen, zonder visum.
Grenswachten hebben..../ Tranen van geluk./ Kussen elkaar./ Willen niet eens blijven, zeggen ze: 'En morgen weer aan het werk.'/ Ook in tegenovergestelde richting, mensen die jarenlang niet aan gene zijde waren./ Twee jongeren komen alleen een kijkje nemen./ Bomholmer Strasse, eventjes van Oost naar West./ Al duizenden. Voor duizenden onvoorstelbaar./ Ongelooflijk opwindend./ Gelukt?/ Kohl wil zijn bezoek aan Polen afbreken.
1 uur
Duizenden worden door de wachten niet langer tegengehouden, 'onbeschrijflijke taferelen'./ Sekt en bloemen van West-Berlijners, het verkeer 'delft het onderspit'./ Velen willen alleen een bezoek brengen./ Een stroom ook in tegenovergestelde richting./ Andere radiozenders dreutelen rustig verder, zonder op het waanzinnige nieuws te reageren./ Drie- tot vierduizend mensen per uur, zesduizend in de afgelopen tien uur./ Ze zijn niet meer te tellen.


Walter Kempowski (1929-2007) was een Duitse schrijver.

woensdag 7 november 2012

Walter Kempowski -- 8 november 1989

Vluchtelingstromen. Vandaag kwamen 11 duizend mensen uit de DDR, 50 duizend sinds zondag. Het heeft iets hysterisch. De gezichten die je ziet, lijken op elkaar: jonge mensen tussen 18 en 32, jeans, mannen met behaarde bovenlippen, vrouwen met een kind op de heup. Ze geloven niet in de toezeggingen van de SED-staat, waarvan de vertegenwoordigers zich 'schuldig' zeggen te voelen, zonder daar echter consequenties aan te verbinden. Allen zijn vandaag afgetreden en deels weer teruggekomen. Zonder vrije verkiezingen gaat het niet meer, en mét zullen de partijbonzen het moeilijk krijgen, of *eng* zoals men zegt.`
Tsjechisch spoorwegpersoneel heeft zich erover beklaagd, dat Duitsers hun DDR-geld uit het raam hebben gegooid. En bij ons geen woord over 'hereniging'. De tig-duizenden die onze kant opkomen voltrekken haar op eigen wijze. 'Niet over beginnen', denkt iedereen. Alsof het iets onfatsoenlijks is, hereniging. Het is de normaalste zaak van de wereld.


Walter Kempowski (1929-2007) was een Duitse schrijver.

dinsdag 6 november 2012

Allen Ginsberg -- 7 november 1962

Nov 7 —
Last nite Tues (puja) nite at Nimtallah Burning Ghat — a few black skulls in the woodpile — Pouring white fat (ghee) into the flames, it burns brighter and sparks shoot out, the body burns faster — an old man wrapped in white carried in on a wood woven-string couch — thin caved-cheek bony forehead — and a little girl lying on the woodpile, her mother wrapped in white collapsed, singing a psalm, on the ground nearby.
Over the Wall in the gathering ground of ganja saddhus, a huge midnight circle, many crosslegged men with pipes, cymbals clanging, a drum, and two men dressed in women's veils and saris, whirling like dervishes, a few boys in blue shirts whirling against them — occasionaly rhythmic shuddering of the hips, and crawling crab-legged on the ground pumping pelvis back & forth between different circles of devotees under different trees — all joining in waves and diminishing separately again — Sat down with a saddhu in orange robes and pufted his pipe.


Allen Ginsberg (1926-1997) was een Amerikaanse dichter en schrijver. In zijn Indian Journals doet hij verslag van zijn verblijf in India in '62/'63.

maandag 5 november 2012

Albert Camus -- november 1939

November '39
Waarmee men oorlog voert:
1. met dat wat iedereen weet
2. met de wanhoop van hen die hem niet willen voeren
3. met de eigenliefde van hen die door niets worden gedwongen om op te komen en die opkomen om niet alleen te zijn
4. met de honger van hen die dienst nemen omdat ze geen positie meer hebben
5. met tal van edele gevoelens zoals:
(a) de solidariteit in het lijden
(b) de verachting die zich niet wil uiten
(c) het ontbreken van haat.
Dit alles wordt op laaghartige wijze benut en dit alles leidt naar de dood.


Albert Camus (1913-1960) was een Franse schrijver. Zijn 'carnets' werden vertaald onder de titel Dagboek.

zondag 4 november 2012

Alfred A. Cunningham -- 5 november 1917

Monday, November 5, 1917
At sea, S.S. "St. Paul"

Last night the wind rose to a full gale and seas began breaking over the forecastle. 12 bags of powder for the guns were washed overboard. Several men just escaped the same fate trying to rescue the balance of it. The gale was worst this morning but it has been almost the same all day and tonight green water is racing down the Promenade Deck. They say the barometer is going down, which probably means we will get it worse during the night. I will be perfectly satisfied to have it smooth down some. I am not seasick because I ate a normal dinner. Lunch was not quite normal. I have a headache which is a credit and I get dizzy occasionally watching the salon or stateroom continuously acting like that kite balloon at Philadelphia in a storm. It must rise and fall 50 feet and then dive sideways about the same distance. And the worst of it is, that it is practically continuous. Hope for better luck tomorrow.


Alfred A. Cunningham (1881-1939) was een Amerikaanse legerpiloot. Hij hield in 1917/1918 een dagboek bij toen hij in Frankrijk gestationeerd was; het is verschenen onder de titel Marine flyer in France.

Sigurd von Ilsemann -- 4 november 1918

Gisteravond zijn wij naar het front gereden, om de keizer de gelegenheid te geven, weer eens enige troepen te zien, hen te danken voor de schitterende prestaties in de laatste weken. Van hen hangt het af, of een vijandelijke doorbraak ook verder wordt verhinderd.
Terwijl wij reden vloog een vijandelijk eskader over onze trein. Reeds trok een held aan de noodrem, en bijna alle inzittenden renden het veld op om dekking te zoeken tegen de bommen, als eerste de vertegenwoordiger van het ministerie van Buitenlandse Zaken, de heer von Grünau, gevolgd door de kok met zijn witte schort voor en zijn koksmuts op. Een collega riep Von Grünau uit het venster van de coupé na: 'Kijk toch eens aan. Anders heeft hij altijd de grootste mond, maar nu de langste benen!' Ik moest met Gersdorff hartelijk lachen om de dappere inzittenden van de hoftrein (er waren geen officieren, maar meest beambten van Buitenlandse Zaken). En dat na vijf jaar oorlog! Zeker had geen enkele van deze bangeriken ooit buskruit geroken. Het grappigste was echter, dat in plaats van bommen alleen maar vlugschriften werden geworpen.
Groener keerde gisteren van zijn eerste reis naar het front terug. Hij heeft zich ervan overtuigd, dat de stemming zowel bij de leiders als bij de gevechtseenheden verbeterd is. Na de laatste afweersuccessen hebben de mensen weer meer vertrouwen in eigen kracht gekregen. De meeste zorg geven de recruten die uit het vaderland komen. Alles bijeen genomen is de stemming dicht bij de vijand nog steeds veel beter dan thuis. Het leger blijft trouw aan de keizer en is verontwaardigd, dat men thuis zou flauwhartig is en spreekt over de afstand van Wilhelm II. De meeste schuld daaraan heeft de nieuwe regering. De keizer denkt volstrekt niet aan afstand te doen. Hij weet, dat dit de ineenstorting van Duitsland zou betekenen. Overigens zou ook geen van zijn zoons het regentschap willen aanvaarden.
De gevolgen van een regentschap van een slappe keizer zien wij in Rusland en nu ook in Oostenrijk; dit eens zo trotse rijk verkeert in een toestand van verval, het bolsjewisme wint terrein en deerniswekkend is de houding van keizer Karl.


Sigurd von Ilsemann (1884-1952) was vleugeladjudant van de Duitse keizer Wilhelm II. Hij schreef Der Kaiser in Holland. Aufzeichnungen des letzten Flügeladjutanten Kaiser Wilhelms II.

Maarten 't Hart -- 3 november 1999

3 november. Droogstoppel
Gisteren nam ik deel aan Het Debat op Radio 1. Onderwerp was de vaste boekenprijs. Voor de uitzending begon zaten wij in de KRO-studio in café Het hemeltje. Felix Cohen, directeur van de Consumentenbond, kreeg het pamflet van Wouter van Oorschot over de vaste boekenprijs, bladerde erin en stuitte op pagina 17 op zijn naam. Direct nadat hij genoemd wordt, betitelt Wouter van Oorschot hem als Felix B. Droogstoppel. Vol verbazing keek Felix Cohen mij aan. 'Droogstoppel, waarom noemt hij mij Droogstoppel? Waar komt dat woord vandaan? Wat betekent dat woord? En waarom B. Droogstoppel?'


Maarten 't Hart (1944) is een Nederlandse schrijver. In de Privé Domein-reeks publiceerde hij Een deerne in lokkend postuur. Persoonlijke kroniek 1999.

donderdag 1 november 2012

Adriaan Morriën -- 2 november 1954

2 november. Afgelopen zaterdag met Hans, in een auto van Het Parool, naar Arnhem, voor een première van Sabrina, een Amerikaans toneelstuk waarvan een film is gemaakt met Audrey Hepburn, die deze week in ons land is, tot grote vreugde en trots, schijnt het, van ons 'volk'. Het stuk is van opzet erg flauw en onbelangrijk, maar wel goed toneel (doet aan Anouilh denken) en ook wel grappig. Op het toneel hoeft een schrijver wat minder origineel of diepzinnig te zijn dan op het papier, omdat zijn woorden door gebaar, uiterlijke verschijning, decor begeleid worden. Terug met Jeanne van Schaik-Willing, gesprek over Dirk Coster, daarna over Vestdijk en zijn depressie. Het milieu waarin Vestdijk huist (mevrouw Koster, moederbinding, burgerlijke huisaankleding). Jet van Eyk in deze verhouding het meisje waarop de moeder jaloers is. Heimelijke omgang en briefwisseling. Vestdijk kan béide vrouwen niet missen.

Adrienne probeert, evenals alle kleine kinderen, van aangename dingen een gewoonte te maken. Wanneer ik na het eten mij met haar bezighoud, haar in bed aai, voor heks speel, enzovoort, komt zij er de volgende dag, op hetzelfde tijdstip, op terug. Poging om het leven te systematiseren, uit zijn bandeloosheid vandaan te halen. Zin voor herhaling, repetitie zoals in volkskunst.

Corneille op bezoek, die wil dat ik hem bij Max Nord introduceer. Hij ziet er opgewekt uit, heeft een tentoonstelling in Amsterdam, verkoopt (onder andere aan het Stedelijk Museum te Den Haag), Is gebrouilleerd met Appel, ziet hem weinig, hoort hem wel zijn tanden poetsen (zij wonen op een zolder door een schot gescheiden).

Blindheid: gebrek aan intimiteit, naaktheid van het gezicht, niet beschermd door de blik, of afgeleid naar de diepte. Dood: hetzelfde gebrek aan intimiteit, Vier dagen een lijk zijn, dat zijn handen niet verbergen kan.


Adriaan Morriën (1912-2002) was een Nederlandse schrijver. In Ik heb nu weer de tijd zijn ook dagboeknotities van hem opgenomen.

maandag 29 oktober 2012

Monique van de Ven -- 30 oktober 1982

Zaterdag
Min of meer een vrije zaterdag. Lekker slapend, rinkelt jammer genoeg om zes uur de telefoon. Voor hem is het tien uur 's avonds, en er valt heel wat bij te praten, maar voor mij, in het donker van de ochtend, moeilijk te volgen. Maak, na toch nog wat geslapen te hebben, thee, een eitje, luister met een krant naar vioolconcert. Telefoneer in Chinees (d.i. ochtendjas), zet bloemen in juiste vazen, loop met gele gieter rond, en voel me thuis, ver van huis. Ruik het badschuim en zet mijzelf in een overvol bad.
Maak me op bij Shireen S. Gaan zo dadelijk bij Kalkhoven scène filmen die zij nodig heeft voor een toneelstuk dat ze regisseert. Impulsief vorige week toegezegd, en toch leuk ... 's Avonds namen gezocht voor aanstaande baby van schoonzusje Marijke, bizarre bezigheid. Het is wéér laat ...


Monique van de Ven (1952) is een Nederlandse actrice. In 1982 hield ze voor NRC Handelsblad een 'Hollands Dagboek' bij.

zondag 28 oktober 2012

August Willemsen -- 29 oktober 1957

Dinsdag 29 oktober
Vannacht gedroomd van Léautaud. Hij zat tegenover me, en zag eruit als op het fotootje aan mijn boekenkast, misschien iets jonger. Rechts van mij zat Jaap, maar die nam niet aan het gesprek deel. Léautaud liet me een stukje manuscript zien van Le petit ami. Daarop liet ik hem een bladzij uit mijn dagboek zien, en ik zei: "Ces deux écritures, la tienne et la mienne, il y a une certaine ressemblance." Ondanks het feit dat ik hem tutoyeerde, en ondanks de wat kromme syntaxis, ging Léautaud er volkomen ernstig op in.
"En effet, en effet."
Hierna kwam hij over naar ons, maar ging aan de andere kant van Jaap zitten. Vóór Jaap langs, alsof die er niet was, zetten we het gesprek voort. Op zeker moment, tijdens een korte stilte, merkte ik dat Léautaud naar me zat te kijken. Hij zei: "Je bent misschien pas vijfentwintig jaar."
"Eenentwintig," antwoordde ik.
"Eenentwintig," herhaalde hij, "eenentwintig..." en schudde zijn hoofd.
Ik herinner me dat zijn handschrift inderdaad op het mijne leek, alleen was het iets wijder. In de droom dan. In werkelijkheid lijkt het er helemaal niet op.
Het concert van Seefried. Freddie zat naast me. De aanraking van haar elleboog met de mijne, op de gemeenschappelijke armsteun, verhevigde de ontroering die uitging van de muziek. Ik hou van haar. Nog steeds onuitgesproken. Ik zei trouwens helemaal niets, bang dat mijn stem mij zou verraden.
Na het concert naar restaurant 't Hof. Ze zei iets gemerkt te hebben van "concentratie op mezelf", of zoiets. Daarmee zal ze mijn stilzwijgen hebben bedeeld. Ik praatte nu, van de zenuwen, heel druk, maar dacht daarbij minder aan wat ik zei dan aan wat ik vooral niet moest zeggen.


August Willemsen (1936-2007) was een Nederlandse vertaler en schrijver. Dagboeknotities van hem zijn verschenen in Vrienden, vreemden, vrouwen.

zaterdag 27 oktober 2012

Daniël Robberechts -- 27 oktober 1965

W 2710
Een verkenning van Christiane herzien en bijgewerkt. Pijnlijk te moeten aanvoelen hoe graag en dringend ik hard zou gaan werken, terwijl het me voor het einde van dit jaar niet mogelijk zal zijn. Zowat als de vrouw die kort voor Cee beviel: ze liep van de lift naar de kraamkamer met een hand tussen haar benen, om het kind te houden. □ Cee brengt een stuk v.d. namiddag in Ronse door bij de collega van Kemp, komt terug met o.a. een tekst van R. Brulez over mij (in Vooruit verschenen n.a.v. Dirk Martens) met buiten de bekende refreinen franstaligheid, rijke verbeelding, verbazende intelligentie, verrassende eruditie het volgende: Het toeval wilde dat, voor zijn scholing in onze taal (alsof het Ndl. me als 2e taal werd aangeleerd) hij in aanraking zou komen met een leraar, die zelve romancier, bij zijn leerling niet alken belangstelling maar ware geestdrift voor de Ndl literatuur wist te wekken. En wat heeft dat overigens met mijn werk te maken. Zou graag vernemen wat Boontje van De labiele stilte denkt.


Daniël Robberechts (1937-1992) was een Belgische schrijver. Hij publiceerde twee bundels met dagboekaantekeningen, waaronder Dagboek '64-'65.

vrijdag 26 oktober 2012

Thomas Mann -- 26 oktober 1918

Zaterdag 26 oktober 1918 [München]
Brief van de arme kleine scherpzinnige Klaus P. aan Katja, waarin wij duizend mark lichter gemaakt worden. Overigens wordt eruit duidelijk dat Jakobsohn in Die Weltbühne met respect over de Betrachtungen heeft geschreven. - Vicco stuurde sigaren en sigaretten voor woekerprijzen. - Corrigeerde aan het afschrift en correspondeerde. De kinderen hebben griep-vakantie en storen mij. Het regent. - In Meresjkovski's boek wat zitten lezen: over Tolstojs dagboeken, over Toergenjev. Het laatste voortreffelijk in zijn psychologische realisme, dat ook voor het lachwekkende en afstotelijke niet terugschrikt. - Het wordt tijd dat ik weer aan het werk kom. Ik wil eerst het hexametergedicht 'An mein jüngstes Kind' doen, om met hét oog op de onzekere en op wachten ingestelde situatie in de wereld iets korts, minder wereldbeschouwlijks aan te pakken. Ik moest maar een proza-ontwerp maken en toepasselijke dingen lezen. - Ik bestelde de Idyllen en Lieder alsmede Luise van Voss, maakte tegenover K. terloops gewag van het plan van een kort dichtwerk, waaraan zij plezier zou beleven. [...]


Thomas Mann (1875-1955) was een Duitse schrijver. Hij hield zijn leven lang een dagboek bij. Gedeeltes daaruit zijn in het Nederlands vertaald in Dagboeken 1918-1939.