• Julien Green (1900-1998) was een Amerikaans-Franse schrijver. Fragmenten uit zijn dagboeken zijn door Greetje van den Bergh vertaald als Journaal 1926-1945.
12 oktober - Nog meer appartementen bezichtigd... 's Nachts lig ik te woelen in bed terwijl ik al die lege kamers meubileer. Sinds een maand draag ik in gedachten mijn bed, mijn ladenkast en mijn bureau van de rue des Saint-Pères naar de rue Saint-Dominique, of van de boulevard Saint-Germain naar het Luxembourg. Ik heb verhuizersnachtmerries.
23 oktober - Gesprek met Grasset, die ik in jaren niet had gezien. Ik vond het vervelend dat er zoveel mensen om ons heen zaten; ik voel me altijd zo overbluft in een salon, en zo zichtbaar niet op mijn gemak, dat ik degene die met mij zit te praten uiteindelijk het gevoel geef dat hij me verveelt. Om toch maar iets te zeggen, praatte ik met Grasset over het Journal van Delacroix. Ik zei, zonder overtuigd te zijn van wat ik beweerde, dat Delacroix vanaf het moment dat hij wist dat hij door het publiek zou worden gelezen, voor het publiek ging schrijven, en dat dat te merken was; maar het zou me heel wat moeite
hebben gekost dat te bewijzen. (Om te beginnen heb ik zijn Journal niet eens helemaal gelezen.) Dat soort dingen, die je maar half meent, zeg je in salons. Grasset vroeg me of ik een
dagboek hield, en toen ik daar bevestigend op antwoordde drong hij erop aan dat ik het zou publiceren ...
Later heb ik er lang over gepiekerd of je tijdens je leven bepaalde dingen wel kunt laten drukken, duizenden onbekenden in vertrouwen nemen. Maar waarom ook eigenlijk niet? Het twijfelachtige produkt dat literaire kiesheid heet, bevat een flinke dosis ijdelheid. Kort en goed, ik ben geneigd het avontuur te wagen, al was het alleen maar om iets te doen wat ik nog
nooit heb gedaan.111-2014>
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten