Dinsdag 28 november 1933. -- Ik bedenk mij, sinds twee dagen, dat ik des te minder wroeging hoef te hebben in verband met de 'Gesel', als ik mij in herinnering breng wat ik allemaal van haar heb moeten verdragen: grauwen en snauwen, vernederingen, scheldwoorden, plotseling de deur gewezen worden, waanzinnig egoïsme zelfs tijdens het vrijen, als ze mij uit haar bed stuurde naar een ijskoude slaapkamer, ogenblikken die ik heb doorgemaakt dat ik, met mijn afschuw van goedkope restaurants en hun klandizie, niet wist waar ik zou moeten lunchen, al die dingen waardoor ik, met mijn overgevoelige karakter en zo snel geneigd tot verdriet, zo diep en zo dwaas ongelukkig geweest ben. Nee, ik hoef niet de minste wroeging te hebben.
Ik heb dit jaar, zonder bediende thuis, een heerlijke zomer gehad, met mijn werk en mijn afspraken met M.D. Ik denk al aan die van de komende zomer.
Ik heb mij niet te beklagen. Ik ben in mijn 62ste jaar, heb wat uiterlijke lichamelijke gebreken (een mond waarin zoveel tanden ontbreken), maar voor de rest uiterst jong qua voorkomen en manier van doen, en ik vind een vrouw van 46 jaar, mijn God! Toch erg plezierig, zij weet dat ze geen cent van mij te verwachten heeft en trouwens, zij heeft dat niet nodig, en zij valt mij om de nek en doet als eerste toenaderingspogingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten