2 december. Wrocken - De afgelopen jaren werd ik elke keer gebeld door Nieuwe Revu. Of ik mee wou doen aan een eindejaars-discussie in hotel Des Indes. Om van het gezeur af te zijn, zegde ik vorig jaar toe. Toen de fatale datum naderde had ik zoveel last van hartritmestoornissen dat ik moest afzeggen. Dit jaar belden ze weer. Uit schuldgevoel over het feit dat ik vorig jaar op het laatste moment had afgezegd, zegde ik weer toe. 8 december, lunch, hotel Des Indes. Kan ik mooi combineren met een bezoek aan de kb, dacht ik. Belden ze twee weken geleden op. 8 december ging niet door, het werd 6 december 's avonds. Nou ja, dacht ik, dan 's middags naar de kb in Den Haag, daarna wat eten in Des Indes, waar Multatuli nog gelogeerd heeft, en dan snel naar huis. Belden ze gisteren weer. Het zou gehouden worden in Loenen aan de Vecht. Gerenommeerd sterrenrestaurant! Nou, dan weet je 't wel, microscopische muizenhapjes die met tussenpozen van een uur geserveerd worden. Mag je in je handjes knijpen als je voor middernacht in bed ligt. Je hoort het aan, legt de telefoon neer, en even later blijk je enorm de schurft in te hebben. 's Avonds? Ik? In zo'n gastronomisch afknijpparadijs? Afzien, lijden, geduld oefenen, enorm slaperig worden, en eenmaal thuis klaarwakker met een lege maag woedend in bed liggen. Hoe kom ik hier onderuit?
In m'n kwaaie stemming open ik post van mijn eigen uitgever. Uitnodiging voor een millenniumfeestje. 'Herkenbare en dansbare rock- en popmuziek van de afgelopen decennia, non-stop, verzorgd door onze redactionele deejay Harry Oltheten. Geen toespraken, slechts rock, drank en dans.Trek daarom uw ritmische schoenen aan. Al rockend gaat de zeventigjarige Arbeiderspers het millennium uit.' Godsakkerju, dacht ik, met het geld dat ze op mijn boeken verdiend hebben, financieren ze een flutfuif met ronkende rockmuziek! Wrokkend ben ik, nadat ik mijn Strövels had aangetrokken, door de tuin gebanjerd. Daarna heb ik nog wat beukenblokken kleingehakt. Langzaam zakte de woede. Waarom heb ik geen uitgever die het millennium besluit met een orgelconcert in een onverwarmde kerk? Met de mooiste orgelwerken van Bach, de eerste en vijfde triosonate, de Passacaglia, de Toccata in f, Preludium en Fuga in e-klein, c-klein, b-klein en c-groot plus de koraalvoorspelen 'Christ, unser Herr, zum Jordan kam', 'Schmücke dich, o liebe Seele, An Wasserflüssen Babylon' en 'Nun komm' der Heiden Heiland'?
7 december. Diner - De Nieuwe Revu heb ik zover gekregen dat ze vlakbij, in de Beukenhof te Oegstgeest, de millenniumdiscussie hielden. Godlof had ik van tevoren, bij de ncrv, al een vorstelijke witlofsalade gegeten. In de Beukenhof worden namelijk op borden ter grootte van tractorwielen microscopisch kleine hapjes geserveerd. Frénk van der Linden heeft getimed hoe lang ik over het hoofdgerecht deed: 1 minuut en 36 seconden. Dat hoofdgerecht stelde dan ook totaal niets voor. De vragen waren van het type: wie is de sportman, sportvrouw van de eeuw, wie is de politicus van de eeuw et cetera. Mijn sportvrouwen van deze eeuw zijn Florence Griffith en Gail Devers, niet vanwege het feit dat ze hard konden rennen - elke haas gaat harder - maar vanwege hun prachtige lange nagels. Politicus van de eeuw, daar kon ik geen antwoord op geven. Wie op macht belust is, deugt niet. Churchill en Roosevelt werden gesuggereerd. Churchill en Roosevelt? Maar die knapen wisten waarschijnlijk al in 1943 dat de joden vergast werden. Waarom hebben zij geen opdracht gegeven de concentratiekampen van de kaart te vegen?
Ze vroegen ook naar de grootste ontdekking van de eeuw. Ik zei: penicilline. En naar de grootste flop van de eeuw. Ook makkelijk: de Beatles en de Rolling Stones. Jammer dat ik broodhoofd E. Presley nog vergat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten