Alma Mahler -- 4 mei 1901

• Alma Mahler was in het begin van de twintigste eeuw de it-girl van Wenen. Haar dagboeken over die tijd zijn verschenen als Het is een vloek een meisje te zijn (vertaald door Peter Claessens).

Donderdag 4 mei 1901
Klimt liet zich tijdens het avondeten al een paar nijdige opmerkingen ontvallen, en toen we daarna op het San Marcoplein waren, stond hij plotseling voor me, razend van woede en trillend van opwinding. ‘Ik heb ook wat voor je meegebracht – iets heel moois: hier – heb je je foto terug...’ Toevallig kwam Carl eraan, en hij moest hem weer in zijn zak steken. Ik beet mijn tanden op elkaar en viel bijna flauw. Iedereen ging naar café Florian, en Klimt begon te fluisteren: ‘Alma, hoe heb ik dat nu kunnen doen, ik schaam me.’ Ik antwoordde op gedempte toon: ‘Geeft u mij mijn foto terug.’ ‘Voor geen geld,’ zei hij. ‘Je hebt me de hele namiddag genegeerd, ik houd het niet uit.’
Toen we weer naar buiten gingen, bleef ik mooi naast Carl lopen. Klimt bleef me onophoudelijk achtervolgen. ‘Wees niet meer boos op me, Alma, alsjeblieft...’
Bij thuiskomst kwam Carl naar me toe en zei: ‘Ik weet alles, ik ben van jullie verhouding op de hoogte. Ik weet hoe intiem jullie al met elkaar zijn. Morgen zal ik hem erop aanspreken. Het is een schande. We hebben het er morgen nog wel over, Alma.’
Ik heb mijn bed nog gevonden, maar vraag me niet hoe... de godganse nacht heb ik met open ogen op bed gelegen en heb ik er sterk over gedacht het raam zachtjes te openen en in de lagune te springen.


Nog voor haar huwelijken met Gustav Mahler, Walter Gropius en Franz Werfel, en haar verhouding met Oskar Kokoschka, had it-girl Alma Mahler (1879-1964) al verhoudingen met Gustav Klimt en Alexander von Zemlinsky. Ze schrijft erover in haar dagboeken uit de periode rond 1900.