Benoîte Groult • 28 september 1944

• Benoîte Groult (1920-2016) was een Franse schrijfster. In 1963 publiceerde ze een oorlogsdagboek, dat ze samen met haar zus Flora geschreven had: Journal à quatre mains, in het Nederlands door Nini Wielink vertaald als Dagboek voor vier handen.

28 SEPTEMBER '44
Je kent een stad nooit zo goed als wanneer je de honneurs ervan waarneemt, als een man die zijn vrouw plotseling ontdekt in de blikken van haar bewonderaars.
Ik ga ongeveer twee keer per week naar het Louvre... Eindelijk gedwongen om 'onze' meesterwerken te kennen. Flora moet lachen bij de gedachte dat ik een verhandeling over schilderkunst houd. Ik ben in Rome misschien niet de beste, maar in Dallas of San Antonio, Texas, kom ik op een heel behoorlijke plaats. Ik speel dus voor gids en in ruil daarvoor nemen mijn toeristen in uniform me mee voor een lichte maaltijd of een diner, al naar gelang hun graad van sympathie voor mij, in een van de clubs die iedere dag in Parijs worden geopend. Men eet er Amerikaans; maar al dat voedsel is zo echt, dat je ervan kunt huilen van ontroering. Na vijf magere jaren voel ik me als een hongerige wolf bij al dat verse vlees. Ik wil het eten, betasten, zien, op de been of op mijn bord.

29 SEPTEMBER '44
Feestje in de Rainbow Corner: een nieuwe hoeveelheid schoonheden; zo is het wel genoeg.
'Lieutenant Tommy Thomas, 6 feet 4, from Texas. Open hemd waaronder een harige tors; wordt heel gewoon Tex genoemd. Ze sloven zich niet uit. Major John Christensen, 6 feet 3, een arts die een week met verlof in Parijs is, noords gelaatstype.
Captain Andrew Kaufner, 6 feet 4, Hongaar van geboorte, tandarts van beroep. Donkerharig Poesta-type met een tikje Middeneuropese vulgariteit, maar dat alles door de smeltkroes van Amerika gehaald, schoongemaakt, gedesinfecteerd en geïnfantiliseerd.'
Ik kom de schok van de Amerikaanse schoonheid moeilijk te boven. Plotseling lijken alle Fransen me krom, donker en ondervoed.
Ik ben lopend naar huis gegaan met Andrew die met één hand mijn fiets voortduwde en met de andere niets deed. Hij vond net als ik dat de tijd te kort was voor ondoordachte daden waarvoor we niet de gelegenheid zouden hebben ze te rechtvaardigen.
In lichamelijk opzicht voel ik me volkomen op mijn gemak met de USA. Geen schijnheiligheid, geen hoogdravende taal. Ja is ja; nee is OK en er wordt niet meer over gepraat.