Saltsjöbaden, zaterdag 2 september 1939
[...] Na het diner proeven gelezen. Dan naar de Londense zender geluisterd. Ultimatum Engeland. Vastbeslotenheid om een eind te maken aan het nationaal-socialistische regime. Loyaliteitsverklaringen van de dominions. Toespraak van een universiteitsdocent in de Duitse taal, eenvoudig en doeltreffend. Persoverzichten. Nu wordt onze taal gesproken, Hitler een krankzinnige genoemd. Laat, laat! Halifax heeft zelfs naar Schuschnigg geïnformeerd... Hoe dan ook, de schok is groot. Ik moet vaak denken aan de brief aan Bonn en de voorspellingen daarin. Wij bleven nog lang praten. Had de onzalige ook maar een sprankje ‘liefde voor Duitsland’, waaruit hij zogenaamd zijn wandaden begaat, dan zou hij zich een kogel door het hoofd jagen en het bevel nalaten dat men zich uit Polen terugtrekt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten