26 augustus
Ik kan er niet tegen als ik de hele tijd omringd word door mensen die je van alles lopen aan te bieden. Nu is het echt raak. Ze lopen met namaak-Rolexen, met Cartiers en weet ik welke horlogemerken nog meer. Very cheap, Sir. Ik word er kriegel van. K. [dochter] loopt gewoon door en lacht de aanbiedingen beschaafd weg.
In de hoofdwinkelstraat is het nog erger. Alle grote merken kleding worden je aangeboden, alles spotgoedkoop, allemaal nep. Een man zegt me dat hij nog diezelfde avond drie pakken voor 200 dollar in mijn hotelkamer kan afleveren. Niet? How about 180 dollar, Sir?
We lunchen wel rustig in een wat kunstzinnige wijk, Xin Tian Du, ik laat mijn voeten doen bij een pedicure, K. zit bij de manicure en samen lopen we door grote winkelcentra, waar maar één motto geldt: kopen, kopen en nog eens kopen. We zien de modernste kleding, maar laten ons niet verleiden. Behalve door een mooi truitje van goede kwaliteit, dat ik K. alvast geef voor haar verjaardag, als aandenken uit Sjanghai.
's Middags staan we aan de rivier en zien de fameuze hoogbouw aan de overkant, ik geef geld aan een bedelaar zonder armen en benen, we drinken koffie onderweg en zijn aan het eind van de dag gesloopt. Ik koop ergens nog wat cd's, ondermeer een Chinese uitvoering van Yellow Submarine voor Leo Blokhuis.
We eten 's avonds klassiek Chinees. Spullen die je in Nederland nooit ziet. Fantastisch. Nog even en we gaan naar huis. Je eigen bed en je eigen spullen aan je eigen keukentafel. Na twee maanden slempen en sleuren over de wereld roept Haarlem. Ik verheug me op het traag stromende water van het Spaarne.
Op mijn computer lees ik over het onthaal in Amsterdam van de sporters, in het Olympisch Stadion nog wel. Verleden week werd ik gebeld uit Hilversum. Of ik de presentatie van woensdag uit de Ridderzaal wilde doen. De tweede huldiging dus. 'Dan ben ik nog naar huis aan het vliegen,' zei ik. Er was vast wel iemand anders te vinden die dat graag wilde doen, iemand die zich vanuit Hilversum met de Olympische Spelen had beziggehouden, Dione of Toine.
Ik slaap laat in, want er is honkbal op de televisie. K. verklaart me voor gek. Terecht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten