Dinsdag, 10 augustus
We werden om 6 uur gewekt om naar Delft en Rotterdam te gaan. In de boot troffen we een man aan die er tamelijk goed uitzag en helemaal niet op een Hollander leek. Om hem niet te laten horen wat we zeiden spraken we Italiaans, tot we eindelijk bemerkten dat hij het beter sprak dan wij. Hij vertelde ons dat hij in dienst was bij de Staten van Holland te Gibraltar. We knoopten een gesprek aan en hij toonde geen gebrek aan esprit. In Delft moet je in een schuit overstappen voor Rotterdam. Toen we daar aankwamen, troffen we de Portugees nog aan en een Hollandse vrouw met haar zoontje, een pedant ventje van twaalf jaar, dat beeldschoon gekapt en gekleed was en dat ze voor de kerk had bestemd. Deze vrouw was zo'n afschuwelijke schreeuwlelijk dat het maar weinig scheelde of ik had het gehoor verloren. De mannen namen haar zo veel mogelijk op de hak en om haar te bespotten lieten ze haar geloven dat Adam twee vrouwen had gehad enz. Toen we in Rotterdam aankwamen door een zijarm van de Maas was er juist een markt aan de gang, wat aan de stad een zeer levendige aanblik gaf. Dat heeft deze trouwens altijd al als gevolg van de bloeiende handel, waar de stad Amsterdam dan ook erg jaloers op is. De omstreken zijn buitengewoon mooi, vooral Onder de bomen [Waarschijnlijk 'De Boompjes', een bekende kade langs de Maas.] waar je de Maas in al haar schoonheid ziet. Het standbeeld van Erasmus bevindt zich op de Grote Markt. Het stadhuis is heel oud en lelijk, maar de inwoners zijn er trots op. We zijn niet meer in de herberg geweest, maar vertrokken direct naar Delft, waar we van plan waren te dineren. De Portugees had ons gevraagd dat in de roef te doen, maar ze hadden hem gezegd dat we om drie uur zouden vertrekken en we deden dat om twee uur. De beurs heeft van buiten een mooiere architectuur dan die van Amsterdam. Omdat de stad niet dezelfde grandeur heeft, ligt het voor de hand dat de beurs minder druk is.
Toen we in Delft aankwamen gingen we allereerst de porseleinfabriek bekijken, die een van de alleroudste is en die nog lang stand zal kunnen houden omdat het porselein van een soort is dat ook de gewone man kan gebruiken. De Grote Kerk is van belang door de graftombes van diverse mannen. Allereerst die van Willem de Eerste, de stadhouder, de grote vorst die werd gedood door de hand van een ongelukkige die zijn diensten verkocht aan de partij die tegen de prins was en die gevierendeeld werd de dag na deze wrede daad. Het praalgraf is schitterend en gemaakt van verschillende soorten kostbaar marmer. Vooral het beeld van Fama is goed uitgevoerd. Ik zag er ook nog het graf van de grote Hugo Grotius, dat van een schone eenvoud is en mij om deze reden oneindig beter bevalt dan de tombe van de prins. Daarna vervolgden wij onze weg naar het oude kasteel [Het Prinsenhof] om alsnog het gat te zien waar de kogel doorheen ging die de prins doodde. Hoewel ze een grote vorst hebben gediend, ademen de zalen van het kasteel geenszins de luxe die heden ten dage in de huizen van de meeste particulieren heerst. Er was juist een avonddienst in de Nieuwe Kerk en we zagen daar nog de monumenten voor de admiraals Piet Hein en Tromp. In de schuit die ons van Rotterdam naar Delft voerde kwam we in het aangename gezelschap van twee heel geestige dames.
Toen we terugkeerden in de herberg hadden we een Indiër in ons gezelschap die onze heren keurig tabak aanbood en beloofde die in Amsterdam bij mijn oom te komen terughalen. We hadden een heel dispuut met de administrateur van de schuit in Delft, die ons tenslotte een eigen ruimte gaf wat natuurlijk veel geld kostte. Teruggekeerd in Den Haag hoorden we dat de pensionaris Scholten drie keer bij ons langs was geweest en dat hij om tiwn uur zou terugkomen in de hoop ons nog te zien. Maar Mama, die er gewoonlijk zeer voor geporteerd is om vroeg naar bed te gaan, wilde dat vanavond ook - we zagen hem dus niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten