Memento van 15 augustus 1852
Dinsdagavond, 3 augustus, arriveerde Gustave; ik had Musset [met wie ze ook een verhouding had] in de loop van de dag gezien en mij met de door hem gewenste lening (van Chatrain) bezig gehouden. Heerlijke avond met Gustave. De volgende dag kwam hij met zijn vriend Louis Bouilhet en we zijn de hele woensdagmiddag bezig geweest met het maken van een selectie voor mijn dichtbundel. Daarna brachten ze mij naar het huis van mijn nichtje bij de porte Maillot en haalden mij daar weer op, toen zij terugkeerden van Maxime, waar zij gedineerd hadden. De daarop volgende donderdag Villemain opgezocht en met mijn dochtertje naar de Sorbonne geweest om de Filosoof [Victor Cousin, haar voormalige minnaar] tot een besluit te brengen. Zijn woede, toen ik hem vertelde dat ik de meneer uit Rouen weer had gezien.
De volgende dag at Gustave bij me. Zaterdag kon hij niet komen. Zondag kwam hij om twee uur en bleef tot 's avonds. Maandag aten we samen bij mevrouw Sasportas. De toeval* die hij in het hotel kreeg, mijn schrik. Hij smeekt me niemand te roepen; zijn zware adem, zijn gerochel, het schuim staat op zijn lippen, mijn arm blauw van zijn nagels die hij er krampachtig in zette. Binnen ongeveer tien minuten komt hij weer tot zichzelf, hij moet overgeven. Ik verzeker hem dat zijn ongesteldheid maar een paar minuten heeft geduurd en dat er geen schuim op zijn lippen stond. Een gevoel van diepe ontroering en diepe tederheid voor hem. Ik kom om één uur thuis, gebroken van vermoeidheid en verdriet. De hele volgende dag brengt hij bij me door, verliefder en hartstochtelijker dan ooit, gebroken, maar ogenschijnlijk in orde. Woensdag zie ik hem maar twee uur. Ik werk uitsluitend en alleen aan mijn dichtbundel. Donderdag komt Gustave afscheid van me nemen. Musset verschijnt niet.
* Flaubert leed aan epilepsie, een ziekte waarop in die tijd een zwaar taboe rustte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten