Dinsdag 9 januari. Ochtend 6.00 uur. Kleine kamertje
Spoorwegongeluk bij Woerden, Harmelen. Drieënnegentig doden. Algemene verslagenheid ook gisteravond in de zaal. Daarbij nog kwart van mijn stem over. Ook vandaag. Toch een kou misschien? Kon geen noot meer zingen. Zei liedje ‘Herexamen’, liet Nieuw-Guinealiedje weg, zei ‘Tam tam’. Na elke tien woorden dacht ik: Dat haal ik niet. Deed met m'n laatste stemmiddelen de ‘Beertjes’ en liet toen het doek zakken. 22.50 uur. Publiek is hard en wreed. Ze bleven gewoon zitten. We haalden geloof ik zeven keer. Toen zaten ze nog en gingen naar huis als dineerders, die hun dessert tekort waren gekomen. Ru [pianist Ru van Veen, Kan's begeleider] zei in kleedkamer: Zo kan het niet. Was terstond in paniek. Maar Ol [Corry Vonk, Kan's echtgenote] wil alles organiseren om maar te zorgen dat niemand iets merkte. Dat is ook niet goed. Weet nu niet wat te doen. Moet duidelijk tegen publiek zeggen dat ik kou heb gevat, niet kan zingen. Komt u over een tijdje nog eens terug, als ik beter ben, dan kunt u constateren dat ik dan ook niet kan zingen.
Woensdag 10 januari. Nacht 1.15 uur
Een wonder leven. Vanavond geweldig succes. Alles stond meteen op bij het slot en toch geen bedelaar, geen liedjes, geen slotpotpourri. Werkte 65 minuten! Zat in het voetlicht (op de ‘Kanonnen van Navarone’). Vanmiddag zoals dagelijks bij dokter Fernandes. Wereldje op zichzelf. Dat sombere oude huis, spreekkamer, onderzoekkamer, maar wel rustig vertrouwenwekkend. Hij zei: U hebt mij gisteren voor een van de moeilijkste beslissingen in mijn carrière gezet. Ik moest de verantwoording nemen voor uw stem. Toch nu blij gevoel van te hebben doorgezet. Heb nu een hele medicijnkast. Stroop, pillen, codinova, neusdruppels, antihoest. Collega's! Wim Sonneveld stuurde zijn keelspuit naar het theater. Toon zei: Als het moet kom ik je vervangen. Een onbekende collega uit de Stadsschouwburg stuurde tabletten. Iedereen hielp mee. Mooi voor de ruzieachtige showpagina van de Telegraaf.
Vrijdag 12 januari. Ochtend 12.50 uur. In bed
Stem wat beter. Stemming wat beter. Gisteravond Ellen Vogel op tweede rij. Na afloop zeer enthousiast even achter. Kreeg twee zoenen van haar. Een van de liefste, knapste, leukste vrouwen van ons Nederlands toneel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten