Vaa 12-18 januari 1994 schreef hij een televisiedagboek onder de titel 'Zeven houdingen om de Bussumse cycloop in het oog te zien. ["Nog wat later zie je het blauwe oog van de Bussumse cycloop opengaan, om te controleren of ieder present is." — Simon Carmiggelt aan Gerard Reve, 27 december 1971.]
Vrijdag 14 januari 1994.
3. Zittend (achteroverleunend). Over de eerste aflevering van Passages, een nieuw literair programma van Philip Freriks (presentator) en Henk Pröpper (eindredactie), ontstond enig gemor, maar die van vanavond is uitstekend: vier biografen over hun onderwerp. Freriks schakelt moeiteloos van het Frans (Ghislain de Diesbach, Proust) naar het Engels (Jeremy Treglown, Roald Dahl; Robin Lane Fox, Alexander de Grote), en weer terug naar zijn moerstaal om Igor Cornelissen uit te horen over diens favoriete oplichter. Doorgaans geen voorstander van polemisch bedoelde maar laf hoffelijk uitpakkende rondetafeldiscussies, geniet ik vanavond van de vaart en de ironische eruditie in de gesprekken, die op een natuurlijke manier ruimte bieden aan zowel geconcentreerde monoloog als nog net niet rommelige gedachtenwisseling. Zo moet het ongeveer.
Moeders liefste slijmzeikerdje: Sting in concert te Tokio, op Nederland 2. Als protest tegen de kaalslag in het regenwoud heeft hij zijn haar laten knippen. En wat komt er uit die symbolische ontbladering te voorschijn? Hetzelfde enigszins ouwelijke kindmannetje dat vijftien jaar terug met zijn geblondeerde kuikenkoppie in commercials optrad, samen met de rest van het waterstofperoxide-gebleekte politieapparaat. Maar eerlijk is eerlijk: hij plukt artistiek verantwoord aan zijn bassnaren. Een beetje alsof hij een overjarige, knokige bruid over de drempel van de slaapkamer draagt. Jammer dat zijn mooiste optreden, in het Amsterdamse Yab Yum, met een achtergrondkoortje van vijf in allerijl gehuurde dames, op last van Stings advocaten uit de roman Vals licht van Joost Zwagerman geknipt moest worden.
Onrechtvaardige wereld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten