26 juli
Rheinhardt bracht me Silvio Pellico's Prisoni en ik heb het, omdat hij zo aandrong, terstond weer gelezen. Hij had gelijk. Het boek heeft, zelfs hier in Dachau waar alles zo oneindig veel wreder en misdadiger is dan in de Spielberg bij Brünn, waar Pellico meer dan een eeuw geleden vele jaren doorbracht — niets van zijn bekoorlijke eenvoud en natuurlijkheid verloren. Zó, met zo'n naïeve vroomheid hebben schilders als Fra Angelico en anderen het lijden van Christus geschilderd. Ik begrijp nu beter waarom dit werk tot heden een van de meest gelezen klassieke werken van de Italiaanse literatuur gebleven is.
27 juli
Ik had Adi gevraagd me in contact te brengen met een Griek, die nu hier op Stube 2 ligt — een van de leiders van de communistische partij van Griekenland. We hebben elkaar vandaag in de Blockstrasse ontmoet maar het gesprek was nogal moeilijk, omdat hij slechts heel weinig Duits en Frans en ik natuurlijk geen woord Nieuw Grieks versta, maar het ging tenslotte wel. We hebben voor Zondagmiddag een nieuwe afspraak gemaakt.
Toen ik E. van m n ontmoeting vertelde, lachte hij nogal geringschattend.
'Wat wil je in godsnaam met zo'n Griek?'
Waarom begrijpt hij niet dat deze man straks meer voor zijn volk zal doen en betekenen dan de meeste mensen waar hij bij voorkeur mee omgaat en die hij reeds belangrijk vindt, omdat ze meester in de rechten of journalist zijn?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten