4 juli — Op visite bij Remo De Gennaro. E. noemt Remo's vrouw 'Signora' hoewel Remo een van zijn beste vrienden is.
Ze zijn pas getrouwd. De avond tevoren wordt besproken of we bloemen moeten meenemen; E. is daar onzeker over. 's Morgens zegt zijn moeder dat hij een das moet omdoen, wat hij niet doet. Bij aankomst worden we in de salon gelaten, en mevrouw brengt me damestijdschriften om me mee bezig te houden terwijl de heren met elkaar praten en zij nog even iets in huis te doen heeft; na een poosje komt ze me halen om het huis te bekijken. Dat is dus nieuw ingericht, met in mijn ogen on-castellinees, maar wel provinciaal meubilair. In de eetkamer zijn tafel en kast versierd met imitatie-houtsnijwerk voorstellend gondels en middeleeuwse edellieden; mevrouw zegt daarvan 'dat is romantisch, juist goed voor twee jonggehuwden' waarbij ze moet giechelen. Ze zegt ook dat ik er leuk uitzie en dat ze houdt van blond. De mooiste kamer is de slaapkamer en daar staan ook de mooiste meubels. We worden onthaald op een gigantische maaltijd, waar Remo in elk geval geen enkel probleem mee heeft; ik zeg soms nee, wat onmiddellijk leidt tot de veronderstelling dat het eten me niet smaakt en mevrouw ongelukkig maakt. Na het eten bied ik niet aan om te helpen afwassen omdat ik vermoed dat dat niet hoort, maar ook wel uit verzet tegen de patriarchale sfeer: de conversatie blijkt uitsluitend een zaak van de heren te zijn, waarin de dames niet geacht worden zich te mengen, en ik heb geen zin in een damesonderonsje. Mevrouw gaat dus naar de keuken en ik ga met de heren mee terug naar de salon. De heren praten met elkaar. Na een uur komt mevrouw weer te voorschijn en nu worden de foto's van de bruiloft en de huwelijksreis voor de dag gehaald; Remo laat die zien aan E., die de helft van de tijd vergeet ze aan mij door te geven. Als de foto's bekeken zijn, praten de heren verder en doet mevrouw een poging om conversatie met mij aan te knopen, die mislukt.
Thuis wordt er gevraagd wat we gegeten hebben. Als ik 'soep' zeg, wordt er gevraagd of de soep van kippe- of van kalfsbouillon was, en geconcludeerd dat het kalfsbouillon geweest moet zijn omdat de tweede schotel uit kalfsvlees bestond. Ook E.s vader vraagt 's avonds als hij van zijn land komt wat we bij Remo gegeten hebben.
En overigens was het gespreksonderwerp bij Remo de revolutie in Hongarije.
De lift. - E.'s oom Mario heeft een flat gekocht in een flatgebouw in aanbouw, op de vierde verdieping. Het is het eerste gebouw in Castellina waar een lift in zal worden gemaakt. (Maar geen centrale verwarming.) De stroomkosten zullen betaald worden uit een muntautomaat, waar je 5 lire in moet doen om de lift te kunnen gebruiken.
Mevrouw Cassano, oom Mario's compagnon of eigenlijk principaal (ze handelen in fijn linnengoed) en tevens zijn maitresse, is daartegen. Op die manier worden de kosten niet eerlijk verdeeld. Een gezin van vijf personen, bijvoorbeeld, dat op de vierde verdieping woont, zou maandelijks wel vijf- of zesduizend lire kwijt zijn aan de lift, terwijl de bewoners van de eerste verdieping hooguit vijftig lire per maand aan de lift zullen besteden en voor dat bedragje toch kunnen zeggen dat ze in een huis met een lift wonen. Ook de architect vindt dat onbillijk. Er wordt dus besloten dat er van alle bewoners een vast bedrag geheven zal worden, dat wat hoger is naarmate je hoger woont.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten