Straks om elf uur begint de uitvaartdienst voor Patricia. Hoewel ik vind dat ik daar moet zijn 'to pay respect' zoals dat zo mooi in het Engels wordt gezegd, zit ik thuis achter mijn computer. Even voelde ik me er schuldig over, maar toen dacht ik: zorg jij maar een beetje voor jezelf. Want straks om zes uur word ik alweer in Oegstgeest verwacht voor een interview gevolgd door een lezing. Patricia en ik waren tenslotte geen vriendinnen. Ze was met Herman bevriend, niet met mij. Met mij wenste ze geen vriendschap.In Winnenden bij Stuttgart heeft een oud-scholier vijftien mensen doodgeschoten en in Alabama heeft een andere idioot negen dodelijke slachtoffers gemaakt. Beide moordenaars hebben zelfmoord gepleegd. De Duitse jongen was pas zeventien.
In de auto onderweg naar Oegstgeest verneem ik dat de zuurtegraad van de oceaan nu hoger is dan de afgelopen half miljoen jaar. Hoe onderzoekers dat zo zeker kunnen weten wordt er niet bij gezegd. De oceaan is nu een derde zuurder dan dertig jaar geleden (of was het veertig?). Hoe dan ook wordt het leven in de oceaan ernstig bedreigd.
Op de terugweg zegt de nieuwslezer dat door de opwarming van de aarde het Amazonewoud binnen afzienbare tijd zal verdwijnen. Drie extra graden volstaan voor dit doemscenario. Met onbewogen stem voegt de nieuwslezer eraan toe dat het gebied zorgt voor tachtig procent van onze zuurstofvoorraad. Hij kondigt met andere woorden het einde van het leven op aarde aan. Intussen raast het verkeer op de autoweg verder en ook ik vervolg mijn weg. Wat zou ik anders doen?
Kristien Hemmerechts (1955) is een Belgische schrijfster. De dood heeft mij een aanzoek gedaan bevat een dagboek van negen maanden van haar leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten