Donderdag 13 maart 1997. Vanmorgen in de Volkskrant: verslag van Bulkboek's Dag van de Literatuur, gisteren in Den Haag.
De 'genadeloze eerlijkheid' van kinderen (adolescenten), dat is een overschat fenomeen. Lees de uitspraken in het artikel: het zijn zelfzuchtige, luie, strontvervelende etters, die hun schoolgenoten in zoverre naar de ogen kijken dat ze op hun hand willen raken. Ze willen goedkope bijval, en vallen daarin de anderen bij.
De angst 'uitsloverig' te lijken, en voor 'uitslover' of 'slijmbal' resp. 'slijmjurk' te worden uitgemaakt! Waar komt die angst vandaan om in de ogen van anderen hongerig te lijken naar kennis?
De ander hoont die honger bij jou weg, omdat hij bang is zelf dom over te komen — ook nadat hij, verplicht, enige kennis tot zich genomen heeft. De wat slimmere leerling bezwijkt dus voor de chantage der dommen.
Het hoongelach over 'uitsloverij' is nog slechts een voorbode van de pure haat die wordt gereserveerd voor degene die zich op wat latere leeftijd durft te onderscheiden.
'Kinderen en dronkaards spreken de waarheid.' Zegswijze die de kinderen wel erg veel eer laat. Voor het overige... noch kinderen noch dronkaards hebben veel talent voor de waarheid; ze hebben wel de nodige aanleg om je recht in je gezicht te liegen, met maar één doel: hun zin door te drijven.
Onbeschoft gedrag dat kinderen van de ene generatie op de andere zijn gaan ontwikkelen, gewoon omdat ze het hebben overgenomen van hun hondse ouwelui... er zijn pseudo-progressieve psychologen en sociologen (ze schrijven vaak in kranten) die dat positief als de 'genadeloze eerlijkheid' van de jeugd zijn gaan uitleggen. Met als ondertoon: 'Nee de jeugd, vroeger zo angstig en slaafs, maak je niets meer wijs.'
A.F.Th. van der Heijden (1951) is een Nederlandse schrijver. In Engelenplaque. Notities van alledag publiceerde hij dagboekfragmenten uit de periode 1966-2003.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten