Maandag 28 augustus 1939. - Vanmiddag toen we wilden gaan zwemmen in de Schelphoek, nèt voor we het water in gingen, zei Tannetje Meulenberg aarzelend: 'Zeg?' Niemand hoorde het, of ieder deed of hij het niet hoorde. Ze vroeg nog eens: 'Zeg?' En toen nog niemand opkeek vroeg ik maar: 'Ja?'
'Betje Rottier zegt dat het mobilisatie is. 't Is "afgegeven" door de radio.
Er ontstond een hele opwinding. Sommigen geloofden het (waaronder ik zelf), anderen niet. Dadelijk wilden er een paar naar het dorp om te gaan kijken of er iets te beleven viel. Toch heeft iedereen eerst nog gezwommen, en Jacques en ik zijn met een vlotje van planken een eind de Schelde ingestoken. Een poosje later kwam Jan Mol, en die had heel wat te vertellen. Telkens liep hij naar het water, en dan kwam hij toch weer terug om een opgewonden speechje tegen ons te houden. Bijvoorbeeld, snuivend en blazend, met felle walrusoogjes: 'Ik wil wel voor het vaderland vechten, maar dan (en hij telde het af op zijn vingers) de Koninginne voorop, en Juliaoana d'r nessen, en dan al die venters van de Staten-Generaal en die dikpoken en baronnetjes!'
Iedere keer als hij wat gedebiteerd had ging er een hoeraatje op. Gekke Jan Mol om al die dingen tegen een groepje schooljongens te beweren. Hij zei ook nog: Ik zou het geweer en de beêne mè in de lucht steken!' En hij maakte daarbij ter illustratie een potsierlijke sprong in zijn zwempak. Hij had het ook aldoor over Elzas-Lotteringe. Wat hielden we Jan Mol voor de gek - hij is nu bijna tachtig.
Jan I. vertelde dat er vier bussen weg moesten met 96 of 97 soldaten uit het dorp. We waren geen ogenblik ernstig, we lachten aan één stuk door. De hele middag bleven we in het water, duikend en spelend. Ik bleef zó lang onder dat Maarten ongerust werd en naar me begon te duiken. Ik kwam precies onder hem boven en lachte me slap om zijn bezorgde gezicht. Ook zwommen we met een touw naar de wal, en dan trokken ze je vanaf de duiktoren terug door het water, dat ging fijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten