23 augustus. Er zijn mooie meisjes die na de kennismaking in een gezelschap geen woord meer zeggen. Het is alsof zij met haar schoonheid alle welsprekendheid bij voorbaat hebben uitgeput of overbodig gemaakt. Er zijn er ook die aan haar schoonheid het recht ontlenen domheden te zeggen, over alles mee te praten.
Voor alles is deskundigheid nodig: beroep, politiek, opvoeding, liefde zelfs. Maar er bestaat een publiek dat zich verstoord of verwaand afwendt wanneer een gedicht niet op het eerste gezicht en met de minste aandacht te lezen en te begrijpen is. Voor deze mensen moet de poëzie even plat zijn als hun eigen ziel.
Eenmaal zal de mens zelfs zijn waanzin in bedwang kunnen houden. Nu reeds zijn er ogenblikken dat wij weten krankzinnig te zijn zonder eraan te bezwijken. Ja, er is zelfs een gevoel van vreugde en trots in ons wanneer wij door die laatste wand gestoten zijn, waarachter alle grenzen wijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten