Vrijdag 3 maart 1917
Het is ochtend en doodstil. [...] Langs ons huis trekt een groep arbeiders, door kozakken voorafgegaan, met een geweldig rood vaandel aan twee stokken: ‘Leve de Socialistische Republiek!’ Er wordt gezongen. Dan is alles weer stil.
De tsaar blijkt voor zich zelf en Aleksej afstand van de troon te hebben gedaan [...]. Toen ons vanmiddag werd gezegd dat het nieuwe kabinet het hier mee eens was [...] konden we dat niet zo één-twee-drie geloven. Niet alleen dat het slecht zou zijn als hij op de troon zou komen [...] maar in de huidige situatie is het ook nog onmogelijk. Zoiets is zonder meer absurd en onuitvoerbaar.
De één praat hier-, de ander daarover, maar de gezantschappen hebben het alleen over de oorlog. Het kan de Fransen geen zier schelen wat er bij ons in het binnenland gebeurt, als Rusland maar goed vecht. […] Het is merkwaardig dat de regering tot nog toe geen enkel decreet heeft kunnen laten drukken, geen enkele verklaring kan afleggen en eigenlijk helemaal niets kan beginnen: alle drukkerijen zijn in handen van het Arbeiderscomité en de zetters weigeren ook maar iets te drukken dat niet door dit comité is goedgekeurd. En dat keurt niets goed. Het is onduidelijk wat er nu eigenlijk gebeurt. Morgen komt er geen enkele krant uit. [...]
In de kerken heft men nog steeds lofprijzingen aan op de ‘Aller-alleenheersendste’. Een of andere pope die totaal de kluts kwijt was heeft trouwens een loflied aangeheven op: ‘het Uit-voe-rend Co-mi-té...’
God! Mijn God! Breng ons verstand bij.
• Zinaida Hippius (1869-1945) heeft een omvangrijk œuvre aan romans, verhalen, gedichten, toneelstukken en reportages nagelaten. Door haar huwelijk met de destijds beroemde schrijver Mereskovski werd haar salon het centrum van het culturele leven in St. Petersburg. Ze vertrok in 1919 uit Rusland naar Parijs, teleurgesteld in de nieuwe machthebbers, en keerde niet meer terug.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten