13 februari
Het hele huis staat vol met lentebloemen, voor Valentijnsdag. Ik kan me geen maand voorstellen waarin lentebloemen zo verrukkelijk zijn. Gisteren waren de bomen bedekt met een laagje ijs en het is bitter koud; het frisse, het springlevende van narcissen en lissen en tulpen binnen is dan ook overweldigend. Zelfs de dikke groene bladeren en de geur in deze bevroren wereld zonder geuren lijken een wonder.
Ik heb twee passages van Jung zitten overdenken. De eerste verklaart de gevaren van sublimatie: 'Men verwerft geen inzicht door zich symbolen van licht voor te stellen, maar door de duisternis bewust te maken.' De tweede: Slechts de levende tegenwoordigheid van eeuwige beelden kan de menselijke psyche een waardigheid verlenen die een mens moreel in staat stelt zijn eigen ziel trouw te blijven, en overtuigd te zijn dat het de moeite waard is aan zichzelf vast te houden. Pas dan zal hij beseffen dat het conflict in hem zelf is, dat wrijving en ellende zijn rijkdom zijn, die hij niet moet verspillen door anderen aan te vallen; en dat als het lot een vordering bij hem heeft uitstaan in de vorm van schuldgevoelens, het een vordering is die hij aan zichzelf moet betalen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten