Vrijdag 12 maart 1999
Ik moet met iemand gaan praten over mijn toekomst. Het is een chaos in mijn hoofd. De voorwaarden zijn duidelijk. Ik wil een volledige werkweek. In ieder geval één dag thuis werken, flexibele werktijden, doelstellingen die ikzelf kan beïnvloeden, interessant werk en een functie waarbij ik ook extern op kan treden.
Waarom vlucht ik in deze onzin? Waarom geniet ik niet van wat ik nu doe? Dat biedt toch alles wat ik wil? Drie lessen zenmeditatie hebben nog niet veel opgeleverd. En vrouwen hebben ook al geen humor (staat in de krant).
Het schijnt dat paren die een millenniumbaby willen één dezer dagen met elkaar moeten vrijen. Zijn wij ziek of niet? Ik ben blij dat het getalfetisjisme geen vat op mij heeft gekregen bij het plannen van Het Huwelijk. Ik eet wel altijd een even aantal koekjes of dropjes. Ben ik nou gek?
Zaterdag 13 maart 1999
De PvdA-fractie in Den Haag houdt Open Huis. Het is de eerste stralende dag in maanden. Ik zit bijna te huilen als de trein over de Waal rijdt en de zon in het water schijnt. Ik wil vandaag niet werken.
Zo'n duizend mensen zijn ondanks het mooie weer naar Den Haag gekomen. Ik voel me schuldig over mijn neiging om te spijbelen. Ik word goed betaald, toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten