Donderdag 5 maart 1970
Eenmaal lomudal, eenmaal celestone.
Opening tentoonstelling galerie vrouw Remco Campert. Begrafenis twaalf uur Eddy Hoornik.
Een beetje sneeuw nog op het sportveld. Zonnig weer. Je hoort de mussen tsjilpen door het doffe koeren van de duiven heen. Je zal op zo'n dag begraven worden.
Om half twee naar de begrafenis van Eddy Hoornik. Als we bij de Kruislaan aankomen staan er al zo'n vijftig mensen. Ik praat met Bram de Swaan over Peru. Zijn moeder komt er ook bij met haar vals vriendelijke gezicht. Zegt tegen Bram, die ons voor wil stellen, dat we elkaar kennen van bepaalde politieke activiteiten. Dc rij voor dc aula wordt steeds langer. Wel zo'n vijfhonderd, zeshonderd mensen. De zon schijnt op de sneeuw. Het is voorjaar. Nadat de auto's met de kist, een nog extra voor de bloemen, en de familieleden in de volgauto's gestopt zijn voor de aula en de kist en de familie naar binnen zijn gegaan, stroomt dc rij onordelijk naar binnen. Mulisch, die helemaal achter in dc rij stond, blijkt als wij eenmaal binnen zijn allang aanwezig te zijn op een fotogeniek plaatsje vooraan.
Mijn laatste wil: dat alle aanwezige vrouwen bij mijn begrafenis hun broek laten zakken, met hun reet over de rand van de kuil gaan zitten en over mijn kist schijten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten