Dinsdag
Daan en Jesse verbijsterd dat ze mij om 7 uur zien lopen. Pakken appel en zie in de Volkskrant de kruiser toen hij nog niet gezonken was. Met Fons onderweg naar Brussel veel bijpraten. Have-laar, Belgen, Hollanders en hun verschillende eetgewoontes. Koffiedrinken in café, gordijnen dicht, 's Zaterdags gesloten, het is dinsdag. Willen weer instappen, gordijnen gaan open, en we krijgen koffie. Zie na 3 jaar eerste beelden van 'Mijn vriend'. Schok. Zie mezelf en ook weer niet. Zie werkstuk. 20 over één zijn we klaar. Shireen dacht dat ik thuiskwam eten. Extra veel in huis gehaald. Zoek Daan en Jesse op straat en geniet van elke stap als een oude man het blokje om.
Onder helder groen en meilicht. Vind ze vuurrood voetballend. Op journaal meer overlevenden dan verwacht van gezonken kruiser. Niet minder wanstaltig. Eén minuut stilte, 4 mei. Een chauffeur stopt zijn bus en gaat er naast staan. Daan en Jesse zien het begin van Playing for time. De mensen die weggevoerd worden in de trein. Ze vragen is dit echt, wisten ze het niet, dachten ze dat ze op vakantie gingen, die ster die ze ophebben is net als in de krant bij de supporters. Shireen woedend. Dat geeneen van die ME-ers ernaast dat doek niet weggerukt heeft. Nu weten ze het godverdomme toch wel. Na een kwartier willen ze naar bed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten