In alle paniek dan toch nog maar. Vanwege het grote schuldgevoel: ik heb nog maar 45 minuten.Het is natuurlijk uitermate lullig om afspraken te maken en die niet na te komen. Dat is mij afgelopen week overkomen. Marc Chavannes belde om het Hollands Dagboek te schrijven, een rubriek waarin iedereen leutert over zijn dagelijkse beslommeringen. Veel wijzer word je niet van deze informatie want het gebruikelijke dagelijks patroon is doorgaans vervelend en weinig opwindend. Alleen de toevalligheden bijv. van de trap vallen, een aanrijding hebben, verliefd worden en niet verwachte Buma-uitkering krijgen, een concert waar je met tegenzin naar toe gaat maar dat na afloop een enorme kick blijkt te zijn, een groot misverstand enz. dat zijn zaken om eventueel bij stil te blijven staan. Ik ging er op in om reden dat het misschien aardig is om een paniekerige week van totaal dag en nacht bezig zijn te beschrijven en onze situatie voor de zoveelste keer nog eens te verklaren.
De redenen om mij te vragen het dagboek te vullen waren waarschijnlijk het niet accepteren van de Matthijs Vermeulen-prijs en de nogal korte voorbereidingstijd en zich voordoende toestanden betreffende La Plagiata, een operette van Leonard Frank en mijzelf, bedacht en gemaakt voor het hele gezin. Tot 7 juni a.s. in het Shaffytheater te Amsterdam onder het motto: als je er niks van meeneemt, ben je in ieder geval twee uur onder de pannen. Ik moet voortmaken, ik heb nog maar dertig minuten. Ik ga verder. De positie waarin wij ons als improviserende musici bevinden is als volgt: zijn bezigheden worden over het algemeen door de overheden als vullus beschouwd en aan zijn bestaansrecht heeft niemand een boodschap. Dit geldt ook voor o.a. de radio en de televisie. Vandaar de vreemde situatie als je opeens van elf uur 's morgens tot vier uur 's middags moet repeteren en de laatste week voor de première ook 's avonds de klos bent. Uitstekend maar praktisch onmogelijk, omdat je het niet gewend bent en niet meer toekomt aan je normale dagelijkse bezigheden. Het lijkt bijna wel een betaalde vakantie. Maar je hebt eindelijk wel eens het idee dal je met je werk bezig bent en niet voor joker op een instrument speelt. Het is natuurlijk aardig dat deze incidentele produkties mogelijk zijn, maar na een maand spelen sta je weer op de keien... dank u. [...]
Willem Breuker (1944-2010) was een Nederlandse componist en muzikant. In 1975 beloofde hij NRC Handelsblad een 'Hollands Dagboek' bij te houden, maar kwam niet verder dan één dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten