9 maart
lk haalde de negende druk van Bleekers zomer. Dat ik al anderhalf jaar geen geld heb gekregen, liet ik voor wat het was. Thomas [Thomas Rap] klaagde over de onbetrouwbaarheid van mensen om hem heen en dan ineens: 'Hoe is het met je verhalenbundel? Ik wil niet lastig zijn, hoor.' 'Bezig,' zei ik met toegeknepen keel. Iets in mijn hoofd zocht koortsachtig naar een ander onderwerp. Met schroom vroeg ik hoeveel exemplaren hij aan de ECI [boekenclub] had verkocht.
Tweeduizend, geloof ik,' zei hij. 'Wil je het nu weten?'
Ik knikte.
Hij bladerde: 'O, eh, zesduizend.'
lk zat als verlamd op de stoel te kijken naar het boek op zijn bureau vol versjes, prenten en handtekeningen voor Lotje, zijn dochter. Ik durf hem niet om geld te vragen, niet te zeggen dat ik geen verhalen heb en bij AP [Arbeiderspers] blijf, o, hoe moet dat met de dummy die hij al heeft laten maken!
Bij AP zijn de gedichten van Joop Blaauw [vergeten dichter] zoekgeraakt. Sontrop zou Blaauw bellen, maar Blaauw belde uiteindelijk zelf en blijkt goddank een kopie te hebben, zodat Gerrit [Komrij] en ik een selectie kunnen maken.
Mijn moeder staat boven te poetsen en te stofzuigen. Vanaf zes uur is ze al op. En ik zijg telkens neer, val bijna in slaap, ben te lui voor alles, denk aan niets dan treurige voorvallen. En aan Lon. Dat hij me ontglipt. Dat hij me al ontglipt is.
Ach mijn lieve moeder, ik zal straks een lekker bad voor je klaarmaken.
Ik moet me voornemen vanavond eens wat door te werken aan Overspel, niet telkens zo over een enkel woord te struikelen. ik sloeg Van het Reves Wintervertellingen op, op zes verschillende bladzijden, en hoewel of juist omdat ik hem zo graag lees, schrok ik af en toe van de clichés, onmachtige sprongen en zinnetjes als: Er hing een spannende sfeer. / En toen / En terwijl / En tenslotte/. En dan het 'mompelen'. Iemand kan mompelen en er kan een gemompel klinken, maar telkens 'mompelde hij' of 'mompelde zij' is lelijk.
Lon [echtgenoot Lon van Keulen] heeft foto's van Loesberg [schrijver en vriend] gemaakt, hij staat er af en toe op zoals hij wil zijn: weerzinwekkend. William Rothuizen zal hem interviewen voor HP. W.R. liep overigens vrijdagnacht met Tineke, Corrie en mij mee. Corries huis is het laatste in de rij en daar ging hij, zo bleek later, naar binnen. Toen Corrie 's morgens wakker werd, vond ze hem naast haar in bed. Ze vroeg: 'Mag ik weten hoe je heet?'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten