Rouaan, 28 september 1816
Die vervelende Duitsers hebben zich zoals altijd op een stomme en hoogdravende manier meester gemaakt van het systeem van de romantiek; ze hebben het een naam gegeven en bedorven. Het systeem, zoals dat in praktijk wordt gebracht door Lord B-e-i-ron (Lord Byron, jonge edelman, Lovelace van zesentwintig jaar) en zoals dat verkondigd wordt door de Edinburgh Review, zal het mensenras zeker in zijn ban krijgen. Schlegel blijft een belachelijke pedant. Hij zegt dat hij zou willen dat de Franse literatuur één hoofd had, zodat hij er met één houw een einde aan kon maken; dat alle genres al vóór de Grieken tot volmaaktheid ontwikkeld waren; dat wij voortdurend bergafwaarts gaan; dat alleen de Duitsers nog iets van het heilig vuur bewaard hebben; en dat het Italiaans eigenlijk een verminkte vorm van het Duits is. Voor het overige is hij volstrekt het prototype van de drie procureurs die uit de Cid vandaan komen, bij Helvetius; hij stort de Franse literatuur in het niets. 'Ik meen te hebben aangetoond dat de Engelsen geen literatuur hebben,' heeft hij eens gezegd. 'Alleen Duitsland stelt iets voor. Schiller is een leerling van Shakespeare. Goethe is immoreel en heeft zijn genie «in kleine brokjes» versnipperd. Blijven over mijn broer en ik, en het lijkt me dat de Vorlesungen über dramatische Kunst und Literatur het boek van de eeuw is.'
Maak deze dwaas belachelijk als je kunt [...]
Byron, en nog eens Byron, dat is de naam die met luide stem moet klinken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten