zaterdag 31 maart 2018

Anneke Bosman -- 2 april 1944

• De Nederlandse Anneke Bosman zat in de oorlog in een interneringskamp in Indonesië. Ze hield in die periode (en daarna) een dagboek bij.

2-4-1944
Vandaag is het Palmzondag en de volgende week Pasen. Veel herinneringen aan vo rige jaren komen terug. Wat hebben we het goed gehad en wat moeten we daar dank baar voor zijn. De laatste briefkaart aan pappie hebben we teruggekregen, iedereen trouwens. Jammer, er stonden juist zulke leuke dingen over Wouter in. Gisteren ontdekten we Wouters eerste tandje, links onder. Mam heeft het 't eerst gezien en vanavond hoorden we het allemaal tegen zijn bekertje tikken, toen hij dronk. Zo’n leuk geluidje!
Mam vertelde vanmiddag, dat precies 25 jaar geleden pappie haar op Palmzondag met een sjees kwam afhalen voor een toertje. Mam was toen 16 jaar en pappie 20. Ze vond het heerlijk door zo’n grote student afgehaald te worden en zo fijn te rijden.
Dat zou ik ook erg fijn vinden, maar nu zitten we in een kamp en gebeuren er zulke dingen niet.
Van de gaarkeuken krijgen we geen brood meer, maar 's middags een beetje rijst, tapioca-meel en gaplek* (smerige stukken gedroogde ketella**). Eén of twee keer in de week een beetje suiker, zout en olie. Ook van de toko wordt het al minder en minder.
Heleen en Friso hebben nu een zoutloos dieet, want er is iets niet in orde in hun bloed. Ze krijgen veel groente en bijgerecht, maar het is allemaal zo smakeloos zonder zout.
De brief hierboven kwam van de Japanse commandant van het legerbestuur en was aangeplakt bij het dameskantoor.

9-4-1944
Pasen! Wat betekent het voor ons? Is het wel: “De Heer is waarlijk opgestaan” of denken we daar niet meer aan? Zijn we, of liever, ben ik al te diep gezonken in de zielige kleinigheden van deze tijd? Is er wel plaats en tijd in mijn hart?
Ja, Heer, ik geloof in U en ik geloof, dat U waarlijk opgestaan bent. Help me U voor ogen te houden bij alles wat ik doe.
Vandaag werd de kerk voor het eerst weer geopend. Iedereen was er zo blij om! Eerst was er een jeugddienst, zo verschrikkelijk vol, dat alle kinderen onder de 13 jaar naar huis gestuurd moesten worden. Maar het was toch een fijne morgen.
's Middags een dienst voor ouderen. Mam is daar geweest.



* stuk van een ketella
** ketella = cassave

Geen opmerkingen:

Een reactie posten