1 oktober 1965
In Indonesië heeft een coup plaatsgevonden. Ik lees een telegram van Jeff Williams van de Associated Press in Tokio: ‘General Abdul Harris Nasution crushed an uprising against president Sukarno, and both he and Sukarno are safe and well, Radio Jakarta reported tonight. The broadcast announcement came a few hours after a revolutionary council, led by Lt. Colonel Untung, a battalion commander in Sukarno's bodyguard regiment, announced it had seized power and proclaimed itself “the source of all authority”. Untung's revolutionary council, during its bid for supremacy, had declared that Sukarno (64) was “under protection” of the council. This led to speculation that the strong man had been removed. There was no immediate report on Sukarno's whereabouts. Untung, in a broadcast before the government's counter-move, has said he took the action because a number of generals and the cia had planned an anti-Sukarno coup.’
De Associated Press meldde tegelijkertijd vanuit Kuala Lumpur dat legereenheden onder leiding van generaal Suharto loyaal waren aan Sukarno en Nasution, en Untungs machtsgreep verijdeld hadden. Maar het conflict duurde nog voort en had zich verspreid naar Midden-Java. Wat kan er in godsnaam zijn gebeurd?
Sliep in de trein naar Philadelphia. Om 13.30 uur een lezing gegeven aan het State College in Cheyney, Pennsylvania. Het bleek een bijna geheel zwarte school te zijn. Ik werd door een zwarte en blanke docent opgewacht op het station. Ze wilden me meenemen naar een restaurant, maar ik zei dat ik liever bij de studenten lunchte om de sfeer te proeven. Het optreden verliep redelijk.
2 oktober 1965
‘sukarno safe in indo coup’ meldt de Daily Mirror in vette letters op de voorpagina. Er is nog weinig nieuws uit Jakarta. Het valt me op dat Marshall Green pas op 26 september, dus afgelopen maandag, aan Sukarno zijn geloofsbrieven overhandigde. Green, mij wel bekend, werd er indertijd van verdacht een hand te hebben gehad in het afzetten van president Synghman Rhee in Korea, waar hij die dagen ambassadeur was.
Untung heeft gezegd dat hij zijn coup pleegde om een CIA-interventie in Indonesië te voorkomen. Wie deze memoires heeft gevolgd, weet dat er sedert 1961 een samenzwering werd beraamd door een aantal generaals onder aanvoering van Abdul Haris Nasution. Deze militairen werkten ten nauwste samen met de CIA. Robert McCloskey, woordvoerder van het State Department, doet natuurlijk alsof de VS van de prins geen kwaad weet. Het State Department heeft trouwens geen benul van wat de cia uitvreet, evenmin als het Witte Huis of de president van de VS weet wat de CIA werkelijk in de wereld uitspookt. **
De kranten staan vol over Indonesië, maar niemand schijnt te weten wat er precies in Jakarta is gebeurd. Wanneer de Herald Tribune bij Cindy Adams te rade moet gaan, weet je hoe laat het is.
Willebrord Nieuwenhuis belde. Hij had gehoord dat Bungkarno een staatsgreep tegen zichzelf had gearrangeerd om zijn macht te kunnen vergroten. Er zouden doden zijn gevallen. Generaal Pandjaitan (de vriend van W. Verrips, toen militair attaché in Bonn) zou zijn gedood.
Jonathan Raymond noemt in een brief zijn financiële positie ‘far from ideal’, maar zodra hij kans ziet wat geld bij elkaar te schrapen wil hij weer een cello aanschaffen en gaan studeren. Hoe dikwijls heb ik niet dezelfde gedachte gehad, maar het kwam er niet meer van. Jammer.
** Men behoeft slechts te denken aan het feit dat de CIA in de Golf van Tonkin op eigen oorlogsschepen schoot, om zo president Johnson ertoe te brengen Noord-Vietnam aan te vallen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten