Zaterdag [6 oktober]
'Kom eens even langs bij Karel Prior.' Even! Dat duurt vijf kwartier. Daar had ik dus ook alweer tegenop gezien. Maar als iemand zijn vak zo verstaat als hij en bij een vlug kopje koffie vooraf zegt: 'Nee, laten we maar nergens over praten, laten we het allemaal spontaan houden,' dan krijg je meteen een scheut van zijn zelfvertrouwen. En dan vliegt de tijd om. En wie vindt het niet zalig om maar over zichzelf te zitten praten tegen een ademloze luisteraar? En van die mensen thuis die eventueel de knop omdraaien merk je niets. Een zaal gaat schuifelen of hoesten, maar de tactvolle radio en TV kunnen ons niet kwetsen.
Toen ik thuis was ging de telefoon. De boodschappendienst: 'Bent u het zelf? Ik heb een boodschap voor u van Ramses Shaffy.' 'Zegt u het maar.' 'Hij houdt van u.' 'Dank u wel.' 'Hebt u het begrepen?' 'Ja, zeker. Het is helemaal Ramses. Ik ben er erg blij mee. Dank u zeer!'
Ramses die om kwart over negen 's morgens aan de radio zat! En, zo bleek een half uur later toen hij zelf opbelde, vijf kwartier geluisterd had. Ramses, een zeer, zeer dierbare, 't Is zes uur. Auto naar Sliedrecht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten