Vrijdag 1 maart
Het mag een wonder heten dat wij thuisgekomen zijn. Wij stonden op in dat hotel, begaven ons per taxi naar Station Hollands Spoor, en daar bleek ons dat er in België door de staking geen treinverkeer was.* Matroos kocht kaartjes naar Roosendaal. Al daar zouden wij zien hoe wij verder konden komen, want er bestonden misschien lijndiensten van autobussen. In de trein naar Roosendaal riep een stem uit de luidspreker dat een stoptrein naar Antwerpen op onze trein aansloot, en dat bleek inderdaad het geval te zijn.
Antwerpen is een stad met sociale problemen en tegenstellingen, maar het Centraal Station* is en blijft een droom van schoonheid. Ik dacht als het moet dan blijven wij hier gewoon zitten, drinken en eten iets want er zijn volop comfortabele banken. Er liepen geen treinen meer, maar frieten en ballen gehakt met brood en zuur waren zonder rantsoenbon of knipkaart in de vrije verkoop, en de krantenkiosk was open en stond vol met binnen- en buitenlandse periodieken en boeken. Met een mooi boek vliegt de tijd om, dat weet iedereen.
Het was precies 12 uur a.m., en om 10 uur p.m., reeds tien uur later dus, zouden de treinen wederom gaan rijden. Buiten regende het nog steeds maar in een station, net als in een huis, regent het nooit. Matroos echter maakte zich zorgen over de Vier Dieren, onze vier katten dus, die wij thuis hadden moeten achterlaten, wel met voldoende eten en drinken, maar misschien zoude de lange eenzaamheid hen overstuur maken. Het waren en zijn onze lievelingen. De oudste is groot en waardig, zwart met wit, en heet Majesteit, al noemt Matroos haar Willy. De kleinere zwart-wit poes heet Kroonprins, door Matroos Cor genoemd. De witte kat heet volgens mij Sneeuwwitje, maar Matroos zegt Marc. De vierde en kleinste poes, cypers met veel oker, heet Broertje, terwijl Matroos Leentje zegt. O, welk een liefde en begrip ontvangen wij van deze vier montere trippelaars op onhoorbare voetjes! Hoewel het U eigenlijk niet aangaat vertel ik U dat Majesteit en Kroonprins, No. 1 en No. 2 dus, beiden niet katholiek zijn: zij zeggen wij willen liever een open opinie behouden. Nu, dat kan. Sneeuwwitje en Broertje zijn beiden zeer katholiek, waarschijnlijk omdat zij nog zeer jong waren toen ze bij ons kwamen wonen. Hier geldt jong geleerd oud gedaan, al zijn zij nog niet oud. Een verdere bizonderheid is dat de witte kat (Sneeuwwitje) ogen van verschillende kleur heeft: het ene oog is lichtblauw, het andere lichtoranje. Een witte kat met twee kleuren van ogen is altijd doof, dat is een natuurwet, al is in dit geval de doofheid niet totaal: een stoel die omvalt die hoort hij, maar zang en spraak ontgaan hem, zodat hij zelf zonder geluid mauwt. Maar wel door en door gezond, en zeer stoeigraag, echt een deugniet van een robbedoes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten