Dinsdag 14 augustus
Fergus, dezelfde chauffeur die ons ophaalde bijna drie weken geleden, brengt ons terug naar London City Airport. Hij staat al om kwart over zeven voor de deur van het hotel vanwege mogelijke drukte in de stad. We zijn ruim te vroeg en hangen wat rond. Ontbijt op het vliegveld, prozaïscher kan het bijna niet. Dan een korte vlucht, snel de tassen mee, taxi in en naar huis.
Karen doet de voordeur open. Ze heeft geen stem en ziet pips. Ik vraag of het wel goed gaat en zij schudt van nee. Ze loopt kuchend de trap op. Een leuke stapel post ligt links op het tafeltje, een grotere stapel kranten rechts. Burenhulp heet dat.
We zijn thuis en de Sportzomer is voorgoed en definitief voorbij. Vanavond geen sportpraatprogramma op de Nederlandse televisie. Vanavond voor ons dus helemaal niets. De was draaien, post lezen en stom voor me uit zitten kijken, dat is wat me rest. Karen ligt al in bed. Beroerd. Afgeknoedeld. Ik pak de fiets en ga naar Albert Heijn. In de winkel word ik diverse malen aangesproken. Ik krijg complimenten te over en ga met een jonge man op de foto. Hij vond de NOS Sportzomer helemaal het einde, zegt hij. Wie of wat vooral, wil ik weten. Met een blij gezicht zegt hij: 'Die met die snor bij het voetbal. Hoe heet-ie ook alweer? Jack of zoiets!'
Ik koop op gevoel wat dingen en fiets door de lichte regen naar huis terug. Ik kook voor mezelf en breng thee met honing naar de slaapkamer. Prachtig hoe een interne klok bij een mens werkt. Die bij Karen moest goed blijven tot net achter de voordeur.
Er komen 's middags bloemen. Van de NOS. Er komt een goede fles wijn. Van de NOS. De koffers worden gebracht. Door de NOS. Er komen telefoontjes. Van de NOS. Dat het programma goed was. Ik besef dat ik zo ongeveer klaar ben met werken voor de NOS. Misschien dat we nog om de tafel gaan zitten. Wie weet? Dan belt er iemand die zegt dat ik zaterdag en zondag aanstaande de Vuelta mag gaan doen. Vanuit de studio in Hilversum. Ik kijk 's avonds naar honkbal via ESPN en val al na enkele minuten in een tomeloze slaap. Om half vijf word ik wakker in een compleet donkere kamer. Sneeuw op de buis en in mijn hoofd. Ik kijk om me heen en weet even niet waar ik ben. Londen? De Tour? Thuis? Ik ruik ineens bloemengeur. Geraniums?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten