Woensdag 9 aug. Een ellendige dag. Ik was zo ziek.
Donderdag 10 aug. Vanmiddag ging ik zowaar met een van de kleine Pronkjes naar het strand . Maar het smaakte niet naar meer. 't Kind was zo lastig. Die opvoeding of liever die niet-opvoeding die de meeste van die kinderen krijgen, 't is wanhopig. In onze stand is het ook zo, maar men leert de kinderen tenminste hun fatsoen te houden, daardoor merkt men het niet zo. In de lage stand merkt men het wel. Zo gauw ze niet verlegen meer zijn, merkt men al de ruwheid van die jonge zieltjes. Hoe kan 't anders. Opgevoed worden, dat is zoveel als dat ze uitgescholden worden als moeder uit haar humeur is. En dit zijn ze nog van de netste mensen! Respect hebben zulke kinderen absoluut niet voor hun ouders. Zo gauw ze kunnen slaan ze terug. Ze hebben nooit van iets hogers een idee gekregen, dus het enige wat ze later zullen zoeken is: plezier. En als er nog één goudhaan aan blijft, is 't toeval. Zo gauw ze maar kunnen kleden de meisjes zich op en hebben dan iedere maand een nieuwe dienst . Een kind van 16 jaar had zich laten fotograferen [??] met een waaier in de hand. Oei!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten