2 augustus, Angers
Negen uur 's ochtends, in de tuin koelte; in de verte het geblaf van een hond, waardoor ik de intensiteit, het leven van het dorp van S. opnieuw beleef, het niet bepaalde, globale leven, alles, dat wat het bezielde, en het is alsof ik in contact ben getreden met het leven van toen, alsof dat op een voor onze zintuigen onbereikbaar niveau gewoon doorgaat, maar plotseling met ons in verbinding kan treden via een bres die wordt geslagen. Waar blijven dingen die verdwijnen toch? Bestaan ze alleen in ons geheugen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten