Donderdag 30.5
Kreeg een kaartje van mijn vis-a-vis in de Höfergasse. Hij heet dr. Kainer. Ik kan het hier wel bijvoegen - naast een brief van Muhr, die lang niet dom is-maar geen van Alex.
Lunchen bij tante Mie. Natuurlijk kwam het onderwerp trouwen weer ter sprake. Ze zei dat ze een groot kunstenaar voor mij wenste, een die tegelijkertijd een groot karakter had. 'Ja-zoek zelf maar eens zo iemand, tante Mie. Ik kan hem niet vinden.' We kwamen op Alex. [...]
Ik ken weinig mensen die het zo goed met me menen als Mie, en ook zij ontraadt me hem, en niet met de doorsneeargumenten: hij is te arm, hij is te lelijk. Maar: jullie hebben verschillende opvattingen en meningen. Jullie leven in totaal uiteenlopende sfe-ren. Hij is een bohémien-de kloof is niet te overbruggen. Hij is verbitterd doordat hij altijd heeft moeten vechten...
Het blijft door mijn hoofd spelen-en dan denk ik weer: hij houdt van mij-ik hou van hem-hij zal mij tot wasdom brengen naar zijn niveau tillen-en ik zal hem tot wasdom brengen-naar mijn niveau tillen.
Opmerkelijk, wat een fijne neus die vrouw heeft.
Alex = de componist Alexander von Zemlinsky, met wie ze toen een verhouding had. Gustav Mahler zou ze vijf maanden later pas leren kennen. Ze besloten vrijwel onmiddellijk tot een huwelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten