Lidija Tsjoekovskaja -- 18 juli 1961

• Lidija Tsjoekovskaja (1907-1996) was een Russisch schrijfster en dichteres. Ze was bevriend met de dichters Anna Achmatova. Een dagboek van haar ontmoetingen met Achmatova is verschenen als Ontmoetingen met Anna Achmatova 1938-1962.

18 juli 1961
Anna Andrejevna [Achmatova] is ziek: het is niet best met haar hart. En wij vergeten dat wel eens.
Vandaag heb ik met moeite tijd vrijgemaakt (ik had drukproeven) om met haar mee te gaan naar Marsjak. Samuel Jakovljevitsj had een wagen gestuurd om haar te halen. Ze is bang om alleen - dat wil zeggen met de chauffeur - te gaan.
Anna Andrejevna ontving me keurig gekapt, in een wit mantelpak, met haar zwarte bundeltje tegen haar borst geklemd. Ze gaat een geschenk uitdelen.
Ze liep moeizaam de trap af, waarbij ze als een kind beurtelings haar beide voeten op elke trede zette. Op de binnenplaats van de Ardovs, toen we naar de auto liepen, en op de binnenplaats van Samuel Jakovljevitsj, een pas of tien tot het bordes, leunde ze zwaar op mij.
'Het belangrijkste is je niet te haasten... Kunt u met de lift overweg?'
We gingen in de lift naar boven en stapten uit voor de deur van nummer 113. Ik belde aan en ging direct weer naar beneden: de drukproeven wachtten.

24juli 1961
Anna Andrejevna heeft me gebeld - twee dagen van tevoren - of ik vandaag om twaalf uur bij haar wilde komen. Vanavond vertrekt ze naar Leningrad in gezelschap van Zjenja Berkovskaja. (Zjenja brengt haar naar Komarovo en blijft daar bij haar wonen en voor haar zorgen.)
Ze reikte me een nummer aan van het blad Amerika. Helemaal op glanspapier; de broeken in de vouw, blinkende tanden en decolletés. En binnenin een huwelijk: bloemen, een bruidssluier, bokalen, glimlachjes. Uit het onderschrift wordt duidelijk dat het gaat om de huwelijksvoltrekking tussen twee Amerikaanse gidsen die elkaar hebben leren kennen op de Amerikaanse tentoonstelling in Moskou. Een van hen, de bruidegom, schrijft een dissertatie over Anna Achmatova.
Haar naam valt volkomen uit de toon te midden van al dat geglans en geschitter.
Ze schreef een opdracht in een bundeltje en droeg mij op het te overhandigen aan Julian Grigorjevitsj [Oksman].
Bij het afscheid zei ze: 'Misschien kom ik wel nooit meer naar Moskou. Hier kan ik niet meer wonen: Borja [Ardov] gaat trouwen, ze hebben de kamer nodig. Ik ben uitgenodigd door de familie Vilenkin maar... ik weet het niet.'