donderdag 13 juli.
We zitten nog steeds hier in Kislovodsk. Ik kan niet alles optekenen wat er deze afgelopen dagen die wel jaren leken, is gebeurd. Ik zal het heel in het kort weergeven.
Op 18 juni is ons offensief op het zuidwestelijk front begonnen.* Diezelfde dag hebben de bolsjewieken in Petersburg voor de tweede keer een poging gedaan zich in het openbaar te laten gelden, maar op de een of andere manier is de zaak verijdeld. Maar de blinde natuurkracht die keer op keer door deze mysterieuze schurkjes wordt opgeroepen wordt steeds sterker en woelt en graaft...
De achttiende juni, een dag van vreugde en hoop, was snel weer voorbij. Al in het eerste telegram over het offensief kwam een vreemde zinsnede voor die mij aan het denken zette: '...en wat er nu verder ook moge gebeuren...'
En dan: die angstaanjagende derde, vierde en vijfde juli, de dagen van het Petersburgse oproer. Er zijn om en nabij de duizend slachtoffers bij gevallen. Matrozen uit Kronstadt, anarchisten, dieven, plunderaars en het duistere garnizoen zijn gewapend op straat verschenen. Later bleek dat dit alles verband hield met een Duitse organisatie (?). (Door de impulsiviteit, de waanzin en het volslagen onbegrip van de oproerkraaiers deed het hele verschijnsel me sterk aan de straatrelletjes in juli '14, vlak voor de oorlog, denken, toen overtuigend is bewezen dat de Duitsers er de hand in hadden gehad.)
Lenin, Zinovjev, Ganjetskij, Trotskij, Stjeklov, Kamjenjev: dat zijn de pseudoniemen van de leiders die hun onwelluidende achternamen verheimelijken. Zij worden er formeel van beschuldigd dat ze betrekkingen met de Duitse regering onderhouden. Om het oproer neer te slaan werd de artillerie ingezet. Daarvoor zijn er troepen van het front teruggeroepen.
Hier volgt het laatste nieuws: onze troepen verlaten op eigen houtje het front en maken zo vrij baan voor de Duitsers. De loyaal gebleven onderdelen sneuvelen, de officieren sneuvelen in groten getale, maar de soldaten gaan er vandoor. En de Duitsers stromen door de openstaande poorten naar binnen, de vluchtende kudde achterna.
26 juli.
Tijdens het oproer begin juli hebben een paar soldaten die totaal de kluts kwijt waren een spandoek met de leuze: 'De eerste kogel voor Kerenskij' meegedragen.
Wat zijn wij toch gelukkig. Wij hebben de wittebroodsweken van de revolutie aanschouwd en haar niet 'met modder, stof en bloed besmeurd' gezien.
Maar wat zullen we nog niet allemaal te zien krijgen!
* De illusie dat het Russische volk uit revolutionaire en nationaal eergevoel iets aan de voortzetting van de oorloog tot aan de overwinning was gelegen en dat een offensief de discipline van de troepen zou herstellen, leidde tot het zogenaamde 'Kerenskij-offensief' (begonnen op 18 juni) in Galicië en de Boekovina. Na aanvankelijke successen liep dit offensief catastrofaal af.
• Vertaling: Mieke en Mouring Lindenburg
Geen opmerkingen:
Een reactie posten