1 MEIEen duidelijk inzicht gekregen in de problematiek van de Chinezen, niet zonder glimlach. Met vóór ons de - schitterende - heuvel aan M.L. uitgelegd dat ik er geen raad mee wist, dat ik hem, of ik wilde of niet, moest bewonderen, en meer niet. Ik slaagde er zelfs niet in het idee naar voren te brengen dat ik hem zou kunnen bezitten, me hem toeëigenen, dat ik zijn geheim in me op zou kunnen nemen en tot mijn vlees en bloed zou kunnen maken. Ik probeerde uit te leggen wat ik bedoelde door de vergelijking te trekken met een vrucht: zoals men een vrucht eet en assimileert, zo is het ook met de heuvel. En wat dan nog? zei ik; dan is onderhand de vrucht verdwenen.
Toegegeven dat het probleem alleen literair was; ik legde M.L. de drijfveren van de Chinese natuurlyriek uit - 4000 jaar dezelfde lyriek - ik zette de magische Chinese denk- en maatschappijstructuur uiteen, de continue werkelijkheid van berg, bos, moeras, rivier, dieren enz. die de substantie van de menselijke werkelijkheid vormt. Alles hebben zij al gedaan - zei ik - en het resultaat? Ze hebben landschappen beschreven. Dat is alles.
Het Westen heeft altijd de voorkeur gegeven aan de mens boven de natuur. Verhalende poëzie met helden. Het ontdekte met de romantiek het landschap, dat wil zeggen de (magische) vereenzelviging met de natuur (Schelling e.a.).
Cesare Pavese (1908-1950) was een Italiaanse schrijver. In 2003 verscheen Leven als ambacht, met daarin dagboeken en brieven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten