29 april
In Noorwegen wordt in volle hevigheid geknokt. Veel dorpen zijn volledig door bommenwerpers verwoest. Veel mensen zijn dakloos. Volgens mij is het erger om nu in Noorwegen te leven dan het in Finland was, omdat in Noorwegen het thuisfront zo onrustbarend heeft verzaakt. Het lijkt of het Noorse verzet over de gehele linie tamelijk slap was. De bijdragen van de geallieerden zijn tot nu toe meer dan belabberd. Toch schijnen er daar tamelijk grote troepenmachten te zitten, zowel Engelsen als Duitsers. Helemaal in het noorden is de Noorse mobilisatie min of meer volgens plan verlopen en daar hebben de Engelsen de situatie vermoedelijk onder controle. Maar het hele zuiden van Noorwegen is in handen van de Duitsers en die gaan vreselijk krachtig en efficiënt te werk. In Berlijn was een grote persconferentie en Von Ribbentrop heeft een toespraak gehouden en documenten overlegd om te bewijzen dat de geallieerden een invasie van Noorwegen hadden voorbereid die uitsluitend verijdeld is omdat Duitsland die vóór was. Tegelijkertijd beweert men dat de Noorse regering niet absoluut neutraal is geweest. De Zweedse regering neemt daarentegen, zei Von Ribbentrop, een strikte neutraliteit in acht. In de buitenlandse pers wordt beweerd dat de positie van Zweden aanzienlijk is verbeterd. Maar we bevinden ons nog steeds in de hoogste staat van paraatheid en we hopen dat daar niets aan verandert voordat die ellendige oorlog een keer ophoudt.
2 mei
De lente is gekomen. 'O, wat lacht die meizon heerlijk,' zongen de studenten uit Uppsala op de radio tijdens het Walpurgisfeest [30 april] en je kon er bijna niet naar luisteren, zo mooi was het. De zon heeft de hele feestdag geschenen en het is eindelijk een beetje warm geworden na die vreselijke winter. Gisteren is bijna heel Stockholm naar [de wijk] Gardet getrokken om in een gezamenlijke burgeroptocht, die de partijbelangen overstijgt, te demonstreren. Mevrouw Stackig en Göran zijn met mij en dé kinderen meegegaan als toeschouwers. De hele stad was net een bijenkorf.
Vandaag zijn Karin en ik in [het bos van] Judarnskogen geweest en hebben we gezien dat de lente is gekomen. Dit jaar is er zoiets eigenaardigs met de lente; onwillekeurig verheug je je erover, maar tegelijkertijd geeft het een nog onverdraaglijker gevoel als je eraan denkt dat mensen elkaar doden terwijl de zon schijnt en de bloemen ontluiken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten