Vertaling door ChatGPT onderaan.
Comarques, Friday, January 11th.
Marguerite bought a pig at the end of the year. It was a small one, but we have been eating this damned animal ever since, in all forms except ham, which has not yet arrived. Brawn every moming for breakfast. Yesterday I struck at pig's feet for lunch, and had mutton instead. They are neither satisfying nor digestible, and one of the biggest frauds that ever came out of kitchens. All this is a war measure, and justifiable. I now no longer care whether I have sugar in my tea or not. We each have our receptacle containing the week's sugar, and use it how we like. It follows us about, wherever we happen to be taking anything that is likely to need sugar. My natural prudence makes me more sparing of mine than I need be. Another effect of war is that there is a difficulty in getting stamped envelopes at the P.O. [Post Office] The other day the postmaster by a great effort and as a proof of his goodwill, got me £1 worth, which won't go far.
It occurred to me how the war must affect men of 70, who have nothing to look forward to. The war has ruined their ends, and they cannot have much hope.
Comarques, Sunday, January 13th.
I outlined in the bath this morning an idea of a play about a man being offered a title and his wife insisting on his accepting it against his will. Spender told me that such a man had once asked him for advice in just such a problem, and he had advised the man to suppress his scruples and accept the title. Ross said that this would be a good idea for a play, and it is.
[ongeredigeerde vertaling door ChatGPT]
Comarques, vrijdag 11 januari
Marguerite heeft aan het eind van het jaar een varken gekocht. Het was een kleintje, maar we eten dit verdomde dier sindsdien in alle mogelijke vormen, behalve ham, want die is er nog niet. Elke ochtend hoofdkaas bij het ontbijt. Gisteren weigerde ik varkenspootjes bij de lunch en nam ik in plaats daarvan schaap. Ze zijn noch bevredigend, noch goed verteerbaar, en behoren tot de grootste oplichterijen die ooit uit keukens zijn voortgekomen. Dit alles is een oorlogsmaatregel, en dus gerechtvaardigd. Ik geef nu niet langer om suiker in mijn thee. We hebben elk ons eigen bakje met de suiker van de week, en gebruiken het zoals we willen. Het volgt ons overal waar we iets drinken dat suiker nodig zou kunnen hebben. Mijn natuurlijke zuinigheid zorgt ervoor dat ik zuiniger ben met mijn suiker dan nodig is. Een ander gevolg van de oorlog is dat het moeilijk is om bij het postkantoor aan gestempelde enveloppen te komen. Laatst heeft de postmeester, met veel moeite en als bewijs van zijn goede wil, voor £1 aan gestempelde enveloppen voor me geregeld, maar dat is niet veel.
Het kwam bij me op hoe de oorlog mannen van 70 jaar moet raken, die niets meer hebben om naar uit te kijken. De oorlog heeft hun levenseinde verpest, en ze kunnen weinig hoop meer hebben.
Comarques, zondag 13 januari
Vanmorgen in bad schetste ik een idee voor een toneelstuk over een man die een titel aangeboden krijgt en wiens vrouw erop staat dat hij die accepteert, tegen zijn zin in. Spender vertelde me dat zo’n man hem ooit om advies had gevraagd bij precies zo’n probleem, en dat hij de man had aangeraden zijn bezwaren te onderdrukken en de titel te accepteren. Ross zei dat dit een goed idee voor een toneelstuk zou zijn, en dat is het ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten