3 oktober
Vanmorgen heeft Lev Nik. gewandeld, toen kort paardgereden, maar hij kwam helemaal verkleumd terug, zijn benen waren steenkoud en hij voelde zich zo slap dat hij zelfs zijn koude laarzen niet uittrok, hij liet zich op zijn bed vallen en sliep in. Toen hij maar niet aan tafel kwam werd ik ongerust en ging ik naar hem toe. Hij lag ietwat verdwaasd te kijken, nam telkens zijn horloge en keek hoe laat het was, dacht aan etenstijd, maar viel dan dadelijk weer terug in een versuffing. Toen begon hij tot mijn schrik te raaskallen, en kort daarna gebeurde er iets ontzettends: hij kreeg stuipen in zijn gezicht, hij was buiten bewustzijn, maar ijlde, sprak zinloze woorden, en toen kreeg hij vreselijke stuiptrekkingen in zijn benen. Twee, toen drie mannen konden zijn benen niet stilhouden, zo sterk trokken ze. Goddank verloor ik mijn tegenwoordigheid van geest niet; zo vlug ik kon vulde ik zakken en flessen met heet water, bracht ik mosterdpleisters op zijn kuiten aan en bette ik zijn voorhoofd met eau-de-cologne. Tanja liet hem zout snuiven; we wikkelden zijn nog steeds ijskoude benen in hete doeken; ik bracht rum en koffie en we lieten hem drinken — maar de aanvallen gingen door en de stuipen kwamen nog vijf keer terug. Toen ik de krampachtig schokkende benen van mijn man omvatte voelde ik een hevige wanhoop bij de gedachte dat ik hem zou verliezen; berouw, gewetenswroeging, een waanzinnige liefde en een drang om te bidden maakten zich met enorme kracht van me meester. Alles, alles wilde ik voor hem doen als hij déze keer nog maar zou bliven leven en zou herstellen, zodat ik die wroeging niet in mijn ziel zou houden voor alle onrust en opwinding die ik hem bezorgd heb met mijn nervositeit en mijn ziekelijk alarm-slaan.
Ik haalde ook de kleine ikoon waarmee zijn tante Tatjana Aleksandrovna haar Ljovotsjka eens gezegend heeft toen hij naar het front ging, en bevestigde die aan zijn bed. 's Nachts kwam hij bij, maar herinnerde zich absoluut niets van wat er met hem gebeurd was. Zijn hoofd en ledematen deden hem pijn, de temperatuur was eerst 37,7, zakte toen geleidelijk tot 36,7. Ik zat de hele nacht bij mijn zieke op een stoel en bad voor hem. [...]
4 oktober
Het is Tanja's verjaardag, dat heeft ons allemaal opgevrolijkt. Er is een boodschap naar de Tsjertkovs gegaan. Lev Nik. maakt het veel beter, maar hij staat nog niet op. [...] Sasja en ik hebben ons op roerende wijze en van harte met elkaar verzoend, we hebben besloten niet meer aan wat geweest is te denken en samen één doel na te streven: Lev N.'s leven zo rustig en gelukkig mogelijk te maken. Maar mijn God, wat zal me dat zwaar vallen als het inhoudt dat ik weer betrekkingen met Tsjertkov moet aanknopen. Dat lijkt me zo moeilijk, eigenlijk onmogelijk! Misschien zal het moeten, maar dat offer zal dan te zwaar voor me zijn. Het is in Gods hand! Op het ogenblik is iedereen geruster en beter gestemd uit vreugde dat het Lev Nik. een stuk beter gaat.
[...]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten