• Nico Rost (1896–1967) was een Nederlands schrijver, vertaler en journalist. Door zijn verzetswerk in de oorlog kwam hij in Dachau terecht. Het (beroemde) dagboek dat hij daar bijhield is gepubliceerd als Goethe in Dachau.
24 November
Vanmorgen wel een uur lang met een nieuwe ‘gebekt’, maar ben nu weer eenigszins met hem verzoend.
Hij heet Miesen, is een Duitscher, doctor in de wijsbegeerte en heeft college geloopen bij prof. Ernst Bertram en prof. E.R. Curtius en later ook bij Jaspers in Heidelberg. Nog heel jong - misschien 26 of 27. Zijn nieren zijn niet in orde en hij heeft - als gevolg van een bombardement in Keulen iets aan zijn hart. Vanmorgen, toen Heini en Suire hem onderzochten, zag ik het op en neer gaan - zoo hard klopte het.
Hij is in het begin van den oorlog een jaar in ons land geweest - vertelde hij me - en schreef toen artikels voor de ‘Kölnische Zeitung’, maar was in dien tijd weinig met Nederlanders in aanraking gekomen. Natuurlijk werd ik giftig....
Hij is geen Nazi - dat voel ik wel, en anders zat hij hier ook niet - maar hij had, volgens mij, juist om te bewijzen, dat hij het niet was, in ons land contact moeten zoeken met antifascistische Nederlanders en hen moeten helpen. Indien hij er ook ‘tegen’ was, waren hun belangen immers dezelfde geweest.
Hij wist me daar niet veel op te antwoorden, alleen dat hij dit wel graag gewild had, doch niet durfde, met het oog op de Gestapo.... die hem toch al niet vertrouwde.
Tijdens het gesprek (van mijn kant eigenlijk meer een soort ondervraging door een rechter van instructie) bleek, dat hij alleen een paar wetenschappelijke artikelen had geschreven, vooral over Huizinga, die hij zeer bewondert - wat me reeds verteederde. Verder had hij den meesten tijd in het Spinoza-huis doorgebracht, zoodat mijn woede langzamerhand verdween.
Alleen toen hij over Hans Carossa begon, ben ik weer nijdig geworden. Dat die zich door Goebbels tot voorzitter van een zoogenaamde Europeesche Schrijversvereeniging - met als represantant voor Nederland: Eekhout en de een of andere Friesche NSB-scribent - laat bombardeeren en met zich laat sollen, is eenvoudig verraad aan den Geest. Ik kan daar geen enkel excuus voor aanvraaden, en heb dat Miesen ook gezegd. Hij is van meening, dat Carossa het tegen zijn wil deed: ‘Er hat geweint als er es tun musste’ vertelt hij me, maar dat kan me niet imponeeren. Hij heeft het gedaan - of met of zonder tranen, dat is oninteressant. Hij had evengoed kunnen emigreeren als Thomas en Heinrich Mann en zoovele anderen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten