zondag 10 juli 2016

Willem Oltmans -- 11 juli 1966

Willem Oltmans (1925-2004) was een Nederlandse journalist. Zijn dagboeken (76 delen) zullen in hun geheel online worden gezet bij de dbnl. De papieren versie wordt uitgegeven on der de titel Memoires.

11 juli 1966
Frits wilde met mij naar saunabad Thermos. Hij zag het als een proef - of het zin had om naar mij in de vs te komen - een examen of ik hem voldoende ‘vrij’ zou laten. Hij verdween in het gewoel van nichten. Ik vervolgde mijn eigen koers, maar voelde me verlamd door de aanwezigheid van Frits, ergens in het gebouw. Later liep ik langs een cabine en hoorde aan de geluiden dat Frits in actie was. Ik keek achter het gordijn. Hij lag boven op een blonde jongen, die op zijn rug lag. Nadat het was gebeurd zocht hij me op en zei dat hij weg wilde. Zijn ‘partner’, Peter X. uit Londen, wilde ook weg. We brachten hem met de auto naar zijn hotel. Frits ging nog even mee. Het was duidelijk dat het wel even zou duren en er een tweede nummer zou volgen. Ik wachtte in de auto en nam een besluit. Het is waanzin om voor zowel Frits als Richard carnets te schrijven, want ze gaan hun eigen weg anyway. Peter X. ging naar een Bach-concert. Wij reden naar Lochem, waar Frits les gaf in een zomerkamp.
In een Indonesische krant staat dat ambassadeur Sukrisno, in Hanoi, een verklaring heeft uitgegeven dat Adam Malik hem niet kan ontslaan dat de enige die hem kan terugroepen president Sukarno is, die hem ook heeft benoemd. Sukrisno onderstreepte dat de rechtse reactionairen, die naar de macht in Indonesië grepen, zich niet langer hielden aan de Grondwet van 1945. Het leger was bezig het land in het anticommunistische, westerse kamp te drukken. Hij noemde Adam Malik de voornaamste architect van het verraad van de Indonesische Revolutie en de doelstellingen van het Afro-Aziatische en Latijns-Amerikaanse blok. Hij noemde ‘the swing to the right’ in Jakarta, ‘a national disaster.’38 Sukrisno's analyse is gelijk aan de mijne, maar ik ben erg onzeker, wat nu van de situatie te denken. Er is in Jakarta bijvoorbeeld een spotprent verschenen - in het blad Ampera - waarop Sukarno en Suharto samen in een kano zitten te midden van wrakhout. President Sukarno probeert op die tekening, stukken hout gemerkt ‘communisten’, ‘mensen zonder principes of ruggengraat’, ‘leiders die hebben gefaald’ of ‘leiders die alleen eigen belangen beschermen’ uit het water te vissen terwijl Suharto hem daarvan tracht te weerhouden. In werkelijkheid probeert Sukarno een rechtse militaire dictatuur tegen te houden.

12 juli 1966
Voor de zoveelste maal roep ik de assistentie in van de njk tegen het gelazer van Luns en zijn trawanten. Ze willen me maar niet met rust laten.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten