18 Juli 1942
Onze trouwdag 49 jaar geleden.
Jullie, kinderen, zullen de afspraak met Vader je nog wel herinneren, n.l. dat jullie „bij leven en welzijn" over mochten komen, als wij onze 50-jarige trouwdag herdachten.
Maar lieve allemaal: wij kunnen nu al wel zeggen, daar komt helaas! niets van, ook al laat onze Hemelsche Vader ons allen in leven. Deze omstandigheden heeft niemand kunnen voorzien. Wij leefden vóór drie jaar zoo rustig als in een Paradijs. Wat een verschil, toen en nu!
21 Juli 1942
Heden nacht zag ik Anton zeer duidelijk, in een droom: hij kwam, omhelsde mij en ging lachende weer heen.
De laatste dagen is het weer niet opwekkend, al veertien dagen regenachtig; tusschen de buien door wordt er gewandeld; er overvalt ons n.l. wel eens een flinke bui; dat is onaangenaam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten