Maandag 19 maart 1973. Nijmegen. Op een liefdadigheidsfeest laatst heb ik me laten verleiden tot het bezoeken van eenzame oude mensen. Ik heb mijn handtekening gezet, stom genoeg, en vanavond is het zover. Bejaard echtpaar gezelschap houden.
Rond negen uur mijn nest uit. Ontbijt met beschuitbollen en zachtgekookte eitjes. Dan: Sportfondsenbad-Oost. Schoolkinderen krijgen er zwemles. Gezwommen van kwart voor tien tot kwart voor elf. Met een natte kop op de fiets terug naar Hoogeveldt. Lees het hoofdstuk over Descartes in Russells History...
Marianne op bezoek. ze brengt een puddinkje voor me mee. Te weinig tijd om te vrijen. Begeleid haar naar Schoevers. Koop op de terugweg fruit en brood. In de tijd die me rest tot aan het college Logica neem ik een bandje met muziek voor M. op. Na het eerste uur ‘verzamelingenleer’ houd ik het voor gezien. Het snoertje van de tv in de keuken is kapot, maar huismeester Van den Bergh heeft geen nieuw. Hutspot met mijn ganggenoten. Koffie toe.
Het bejaarde echtpaar snapt niet goed wat ik kom doen. Vitale oudere mensen, die de hele avond gezellige aanloop hebben van kinderen, kleinkinderen, buren ook. Flessen jonge klare en cognac staan de hele avond op tafel. ‘Och, Lieske, schenk die jongen nog eens in. Studenten hebben het toch al niet makkelijk.’ Ik word verwend, met hapjes ook, alsof ik in geen weken een maaltijd heb gezien. Ze horen me, enigszins meewarig, uit over het studerende bestaan. Ze vinden het maar een eenzaam gedoe, zo ver van mijn familie.
Als ik op de terugweg bij een stoplicht sta te wachten, voel ik iets kouds tegen mijn dij. Ik steek mijn hand in de jaszak: een pakje diepvrieskroketten, daar door de sterk vereenzaamde dame in gestoken. In de andere jaszak een builtje zoute krakelingen. Half een thuis. Laat me niet verleiden tot de kroeg. Half twee onder de wol.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten