Thomas Mann-- 1 maart 1955

• Thomas Mann (1875-1955) was een Duitse schrijver. Hij hield zijn leven lang een dagboek bij. Gedeeltes daaruit zijn in het Nederlands vertaald (door Paul Beers) in Roem en verliefdheid. Dagboeken 1949-1955.

Fiesole, maandag 1 maart 1954
Eergisteren in de Uffizi, waar het koud was. Weerzien met de Botticelli's. [...] Gisteren, zondag, 's morgens bezoek van [uitgever] Alberto Mondadori met vrouw en zijn Duitstalige lector. 's Middags uitgenodigd op de prachtige bezitting van de 89-jarige Berendsohn. [...] Met de oude man over Goethes Werther, Napoleon. Vertelde hem in het Engels de anekdote van de Weense jezuïet die niet eens gelooft dat er géén God is. Verrukt ervan, heeft hij zich die in onze afwezigheid door Medi nogmaals laten vertellen. - Thuis na de thee las ik Medi op verzoek het hoofdstuk voor hoe Krull de liefde verdedigt. Zal in de N[eue] Rundschau verschijnen. Hirsch noemt het prachtig, Erika rekent het tot het beste wat ik geschreven [heb]. Het betoog is inderdaad origineel. - 's Avonds zeer moe. Moeilijkheden met het elektr. licht, die door een jonge buurman, het huisvrouwelijke deel van een erkend vriendenpaar, werden opgelost. Kan me in zulke heimelijkheden moeilijk verplaatsen, hoewel de cultus van het mannelijk lichaam in de Ital. kunst (David, Perseus, de jongelingen van Caravaggio) me verrukt. - Veranderde de brief van deelneming aan de paus en gaf hem Medi ter vertaling. Toegezegd inleiding te schrijven voor een Amerik. uitgave van Kleists verhalen, als honorarium van 1000 dollar akkoord is. - De bronchitis duurt in verminderde vorm voort. [...] Het verblijf hier in huis mengsel van liefdevolle verzorging en ongerief. Medi brengt ons 8 uur de koffie op bed. Onverschilligheid jegens de kinderen, die zeer begaafd zijn. Plezier in de honden en katten.
In het Bargello. De prachtige binnenplaats met trappen. De Donatello's, de heilige Joris, de Johannes-figuren van Cellini, de David van Verrocchio! Wat is er vervoerenders op de wereld dan deze jonge overwinnaar? Verbazend de onvermoeibare uitbeelding van jeugdige mannelijkheid die de renaissance van de Oudheid heeft overgenomen. Ik geloof dat er in het hele Bargello behalve een paar Madonna-reliëfs niets vrouwelijks te zien is. Verliefdheid en artistieke eerzucht gingen kennelijk naar de andere kant. [...]