Dinsdag 11 oktober
Normaal gesproken kijk ik nooit naar mezelf als ik op de televisie kom, maar nu ik toch in het buitenland ben, hield ik me voor dat ik voor een keertje best van dat principe mocht afwijken. Zodoende heb ik vanavond voor het eerst sinds vijftien jaar mijn achterhoofd weer eens gezien. Wat me van die reportage in dat kunstprogramma echter bovenal zal bijblijven, is het schokkende feit dat ik, anders dan ik altijd had gedacht, werkelijk als twee druppels water lijk op mijn broer.Overigens kunnen we het goed met elkaar vinden, mijn broer de chirurg en ik, al was het maar omdat we allebei verwoede lezers zijn. Alleen houdt hij het bij moderne romans, terwijl mijn belangstelling meer uitgaat naar biografieën, literaire essays en wetenschappelijke werken.
Wat fictie betreft, wordt mijn nieuwsgierigheid vooral geprikkeld wanneer het verhaal zich afspeelt in een mij bekende omgeving, vandaar dat ik Nederlandse schrijvers als Harry Mulisch, Cees Nooteboom en Janwillem van de Wetering in de kast heb staan. Eigenlijk zou ik best meer dan twee boeken per week willen lezen, ware het niet dat ik me vaak niet van het tv-toestel kan losrukken. Zo interesseer ik me absoluut niet voor sport en toch blijf ik er soms urenlang naar kijken - ik kan het gewoon niet helpen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten