Dinsdag 6 oktober 1998
Ik heb een enerverende dag achter de rug. Het is laat. De vergadering van de beginselcommissie is uitgelopen. Na afloop gaan we nog even naar de Kamer om te bellen en stukken te schrijven. Er heerst in de commissie de angst dat het partijbestuur niet voldoende recht zal doen aan het stuk door onze resolutie te vervangen door een eigen resolutie. Mijn telefoontje met Marijke van Hees (de nieuwe partijvoorzitter?) stelt ons gerust.
Ik heb een leuk gesprek gevoerd met twee andere mogelijke kandidaten voor het voorzitterschap, Lennart Booij en Erik van Bruggen. Ik gun ze de wereld.
Tot mijn vreugde ontdek ik 's avonds dat mijn broertje een door mij bestelde stoel thuis heeft afgeleverd. Dank, dank, dank.
Woensdag 7 oktober 1998
Vanochtend om zeven uur in bed een overleg voorbereid. Vervolgens in Nieuwspoort een boek in ontvangst genomen. Daarna nog wat kleine vergaderingen. Er is onrust over de kandidaat die het CDA naar voren heeft geschoven als voorzitter van de Bijlmerenquête. Theo Meijer, sowieso al geen politiek zwaargewicht, blijkt woordvoerder in debatten over de Bijlmer te zijn geweest. Vervelende start. Ik hoop dat ze op hun schreden terugkeren. Dat kan nog zonder veel problemen.
Als secretaris van de grootste fractie (en dus voorzitter) heb ik vanmorgen een extra vergadering van het secretarissenoverleg bij elkaar geroepen. Dinsdag wilde niemand over de samenstelling van de enquêtecommissie praten aangezien de Bijlmerwerkgroep daarover zou besluiten. Vervolgens heeft de werkgroep advies uitgebracht aan het presidium dat nu weer op zijn beurt advies vraagt aan het secretarissenoverleg. Dus een extra vergadering. Het gaat er vooral om of de SP nu wel of niet meedoet. Het zal me eigenlijk worst wezen. De SP-secretaris komt niet opdagen. Het besluit is snel genomen.
We hebben een extra fractievergadering over het sturen van vliegtuigen en grondtroepen naar de Balkan. De sfeer is geladen. Iedereen maakt zich zorgen. Ik hoop nog steeds dat het niet nodig zal zijn, maar de tijd dringt.
Zondag 11 oktober 1998
Ik ben vanaf vanochtend halfacht bezig met mijn inbreng voor de begroting Economische Zaken. Tot mijn chagrijn kondigt Annemarie Jorritsma in het programma Buitenhof aan dat de Kamer deze week (sic!) een belangrijke brief krijgt over toekomstige marktwerkingsoperaties op het terrein van volkshuisvesting, gezondheidszorg en onderwijs. De helft van mijn inbreng gaat hierover. Ik moet zorgen dat ik niet in paniek raak en mijn eigen lijn aanhoud zonder dat ik naar de bekende weg vraag. Zal mijn telefoongesprek, met de directeur marktwerking van het ministerie, waarin ik vragen stelde over precies deze onderwerpen iets te maken hebben met de haast waarmee deze brief naar de Kamer komt? Wat een pervers wereldje is dit toch.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten