dinsdag 28 oktober 2014

Monique van de Ven -- 29 oktober 1982

Monique van de Ven (1952) is een Nederlandse actrice. In 1982 hield ze op verzoek van NRC Handelsblad een 'Hollands dagboek' bij, ter gelegenheid van de première van haar film Ademloos.

Vrijdag
Word wakker, en denk: hè, nee! Met loden benen hijs ik me in bad, en langzaam begin ik m'n tempo te verhogen. M'n gekreukeld gezicht ontplooit zich als ik nog wat kritieken lees. Voorbespreking tv-programma Sonja B. Hol naar bank waar m'n geld uit ondergrondse tunnels wordt gezogen. Zoek 'n boeket bloemen uit voor Joop A., want vind altijd dat je je bewondering moet laten blijken. Veel te vaak wordt dat uitgesteld. Het goeie voornemen belandt op een lijstje, wordt overgeschreven op een nieuw lijstje, wordt overgeschreven op een nieuw lijstje...
Boterhammetje met kaas. Duw woorden tot zinnen door kabel over oceaan naar J. in Californië. Naar Hilversum, rij nu zelf, dus even zoeken. Prima interview Hans v. W.; Punt uit.
Op weg naar Arnhem. Zie onderweg afslag Apeldoorn, Ermelo, Clenk terug aan: feestelijke ontvangst in psychiatrisch ziekenhuis Veldwijk t.g.v. opening theaterzaal en vertoning 'Ademloos': Burgemeesters, bestuursleden, kortom: nette pakken. Zaal vol personeel, patiënten, ongeduldig enthousiasme. Plezier mensen met wat handtekeningen. Film begint: licht uit, geen geluid. Licht aan, film stopt. Licht uit, licht aan. Gelach, pauze. De fanfare improviseert, wij ook; er worden vanuit de zaal vragen gesteld als: Bent U verliefd op de kapitein van de Liefdesboot?
Linda, Mady en ik proberen zo goed mogelijk antwoord te geven. Ondertussen: Er komt een Man uit de Grote Stad om de projektor draaiend te krijgen.
Twee uur later: film begint. Geluid luid, alsof er continu twee intercitytreinen om de feestzaal razen. Onvergetelijke avond. Arnhem: Willen hapje eten. Mady wil Balkan, ik wil wild. Het wordt: een open haardvuur, een goed glas wijn... dus Balkan. Discussie met publiek na afloop van voorstelling bevestigt onze indruk: ontroering.
Met toneelschoolmensen naar stamcafé. Heimwee naar die tijd slaat toe.
's Nachts heel laat loop ik in het donker de trap op en schrik me een hartverlamming: Rupert haalt uit door de spijlen van de trap. Eet nog een gekregen bonbon en schrijf met volle mond en één oog dicht...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten